2020 en eerder

Het is nieuwjaarsochtend en na een mistige, en vooral met nare incidenten overladen overgang van het jaar toch even een berichtje aan u. Allereerst de beste wensen uiteraard; op een geweldig gezond 2020. Wel een uitzonderlijk nummer hebben we nu: 2020. Het is een beetje terug naar de realiteit na een paar, voor ons persoonlijk, heerlijke dagen. Al jaren zijn we gewend het jaar af te sluiten met heel veel Top 2000; wat een hele fijne traditie is dat inmiddels. En wat een nummers komen er toch langs. Gisteravond was dat “Jolene” van Dolly Parton. Een, voor mij, met herinneringen beladen nummer, en dan, ja dan, kom ik tot de ontdekking dat ik wel denk al mijn verhalen vertelt te hebben aan het andere Klinkertje, maar deze kent ze niet. Altijd een beetje fulminerend over mw. Parton, en dan met name over de eeuwige pruik. Dat het voor mij, in de vorige eeuw, en lang geleden dus, een moment van enorme troost was, is haar ontgaan, en hoe kon ze ook. Dit is het verhaal; lang geleden had ik van mijn vakantiebaantje een brommer gekocht, een Puch( Oostenrijkse brommer, beetje alternatief, met hoog stuur). Fijn natuurlijk als je een beetje eigen baas wordt en je motorisch kan verplaatsen. In die tijd ging ik inmiddels naar Arnhem naar school en na een eerder ongelukje met de brommer, onderuit geschoven en sleutelbeen gebroken was het een klein jaartje later dat ik opnieuw een ongeluk kreeg. Nu in Dieren, want ik speelde een beetje met het bereiken van de school, dan weer geheel openbaar vervoer, dan weer geheel of gedeeltelijk met de Puch. Met de trein was ik geweest, de brommer op station Dieren achter gelaten en op de terugweg, nog maar net vertrokken vanaf het station in de woonwijk aangrenzend een auto van rechts over het hoofd gezien. Met mijn enkel tussen het motorblokje van de Puch en de bumper van de auto beland. Enkelkap gebroken en omgedraaid. Met de, toen nog Eerbeekse ambulance die was opgeroepen, naar Apeldoorn vervoerd en na aankomst bleek al snel; gecompliceerd en dat moest geopereerd om het stukje terug te draaien en vast te zetten met schroeven. Die avond daar geopereerd en na die mededeling en operatie is het voor mij een onduidelijke periode. Waarschijnlijk door de narcose half weg nog met veel medicatie tegen de pijn lag ik de eerste nacht op een kamertje alleen en dat voelde heel ongelukkig en alleen. De eerste keer, toen nog, dat ik in het ziekenhuis lag en dus met de gewoontes en de routine in een ziekenhuis volslagen onbekend. Pijn herinner ik me vooral en alleen, heel alleen en natuurlijk vond ik mezelf ook wel zielig. In de vroege ochtend moet het zijn geweest dat ik door een zuster gewezen werd op de radio. Dat zat toen nog in de arm die aan elk bed zat; je kon kiezen uit 5 zenders geloof ik en er zat een vaste oorschelp bij waar het geluid uit kwam. Half pijn, half verdoofd was het eerste lied wat ik hoorde, wat in ieder geval tot me doordrong, ” Jolene” van Dolly Parton. Mooi en ontroerend gezongen vond ik het toen, en nu nog, kortom een prachtig en troostvol lied. Nu was het in die tijd zonder internet natuurlijk niet zo eenvoudig als nu om achter het lied te komen ( wat voor een lied was dat, en door wie) dus heb ik heel veel Arbeidsvitaminen geluisterd tot ze een keer langs kwam. In de Vara gids stond toen nog afgedrukt wie er kwamen en op die manier ontdekt dat het Dolly Parton was. Sinds die vroege ochtend, of was het nacht, in 1976 ben ik van dat lied, en in die uitvoering, gaan houden. Hoewel er in de ochtend werd gezegd dat er voor mij was gebeld om te vragen hoe het ging was de eerste bekende die ik zag tussen de middag ( geen bezoekuur) mijn ome Coen. In die tijd werkte hij ergens in Apeldoorn en de familie was dus gebeld dat er weer eens een neef zich in de kreukels had gereden. Ongeveer tien jaar eerder had een neef van mij ( ik als neefzegger, en ome Coen als oomzegger) ook met de brommer een zwaar ongeluk gehad ( we zijn nog tussentijds naar het Noorden geweest, het is met de neef goed gekomen). Ome Coen weet het misschien niet meer maar dat moment dat hij mijn kamertje binnenkwam om te kijken hoe het met mij was, toen pas voelde ik rust en grote compassie met mijn oom. Wat een man, geweldig (https://klinkertjes.nl/pater-familias/). En zo komt ineens een verhaal weer bovendrijven nadat we het over Dolly hadden gisteravond; Dolly die langs kwam in de Top 2000, wiens nummers in de Top 2000 allemaal zijn gestegen. Tot mijn genoegen is “Jolene” gestegen naar de top 100, u begrijpt inmiddels dat het voor mij meer dan een gewoon mooi nummer is, volgend jaar allemaal op stemmen; “Jolene” van Dolly Parton.