Vandaag de dag door gekomen met het uiterlijk van een nieuwe soort beschimmelde appel. Door schuren, zweten, schuren, zweten, etc zo van uiterlijk verandert dat ik mezelf bij de eerste beste blik in een spiegel niet meer herken.
Het roomwit is er al bij liters vanaf gekomen en zo, na een eerste dagje knapt het huisje van onze middelste al lekker op.
Nu weet u wellicht dat mijn eega sinds meer dan dertig jaar en ik ons leven te grabbel hebben gegooid aan onze verslaving: nicotine. Zich uitend door het roken van sigaretten in niet geringe mate. Nu kon de vorige huurster er ook wat van getuige de alom aanwezige nicotineaanslag. Op de muren, het plafond, alles lijkt ernaar te ruiken.
Nu, fris als een naar de lente ruikend, op de bank zittend hoentje, kan ik niet anders zeggen dat we de eerste, van een heel aantal dagen welke ons nog te wachten staan, er goed vanaf hebben gebracht.