Het is Pasen en meestal proberen we dan ons gezin te verzamelen om gezamenlijk te eten. Niet ter ere van Onze Lieve Heer en zijn avonturen rond deze periode van het jaar . Nee, als bijeen zijn van de familie. Dat maakt nu dat de tafel waarop de laptop meestal staat verdwenen is onder een Paas tafelkleed waardoor ik nu op mijn eiphone u een Blogje schrijf. Het ging vandaag niet zoals gedacht. Onze oudste en één van de kleinzonen ziek. Dat wordt rustig aan tafel want inmiddels met hun vieren, dat is wel erg rustig aan tafel maar u kent ons inmiddels een beetje. We proberen ook nu weer het beste van de dag te maken en dat gast vast lukken. Muziek staat aan, op een ander scherm de Ronde van Vlaanderen meekijken. Intussen ook nog een deel van de voorbereidingen van het eten doen. Mijn dag kan niet stuk, alleen een zonnetje zou het nog erg goed doen als toetje van de dag. Te koud voor de tijd van het jaar en een Witte Pasen, het is wennen maar zoals u weet went alles. De Paus heeft niet in het Nederlands voor de bloemen bedankt, de afbraak van de RK kerk gaat maar door. Zou onze Lieve Heer er een boodschap aan hebben gehad? Zelf weet ik dat uiteraard niet en ik heb er ook geen boodschap aan. Pasen is, net als Kerst, een gezelligheidsfeest en dat zal ook zo blijven.