Nu ik wat meer in de auto verblijf vanwege werk luister ik ook wat meer naar muziek. Tenminste; ik doe een poging want de aangeboden muziek is op alle zenders op een andere manier “Middle of the Road”. Nu was Middle of the Road een populair bandje begin jaren zeventig net als veel andere, gelijksoortige, bandjes. Lekkere meezinger en klaar was het, niet over nadenken met meestal wat stompzinnige teksten of lala’s. Dus, als het er echt op aan komt en ik heb voor de zoveelste keer Julien Clerc in de verte voorbij horen komen is het tijd voor de cd of liever nog de USB stick die mijn eigen radiozender vormt. Beetje Genesis, beetje van Peter, beetje mix van goeie country en vooral, nog steeds, the Chicks die mij nog steeds het meest raken met muziek en teksten. Daar kan ik echt van genieten in de auto en lekker hard wat thuis natuurlijk altijd lastig is. Maar als ik echt even uit mijn dak wil gaan komen anderen ook aan de beurt als BAP met Kristallnach of Metallica met Nothing Else Matters. Als mensen mij dan voorbij zien komen al kloppend op het stuur meestal wat zouden ze dan denken? “Ouwe man wordt niet goed”?
Kan ie niet gewoon Johan Strauss aanzetten of wat rustigers? Dat is natuurlijk wel het heerlijke van de beslotenheid van je auto, bijna niemand hoort je en je kan gewoon lekker je gang gaan. Het leidt mij minder af dan de telefoon beantwoorden tijdens het rijden. U snapt al dat ik geniet van het autorijden en vooral de ochtenden in het weekend zijn geweldig. Bijna niemand op de weg en lekker rustig naar je bestemming rijden, 200 meter voor de bestemming gaat het volume naar beneden. Super gewoon en in de ochtend wil ik nog weleens lekker mee galmen met Tracy Chapman en heel soms; Caruso van Pavarotti. Ach de heimelijke genoegens van een mens op weg naar zijn werk.
Ga naar de inhoud
