Vorige maand schreef ik u iets over balans; tsja die is ver te zoeken geweest. Nu eens niet bij mezelf maar bij het andere Klinkertje die uit balans is en daarvoor zelfs moest logeren in Hotel Gelre. Dat het in een ziekenhuis geen feest is weten we natuurlijk allang maar een onervaren patiënt heeft het zo mogelijk nog moeilijker. Je moet echt duidelijk zijn in wat je wel en niet wil. Maar goed; deze periode overleefd en nu weer voorzichtig proberen vooruit te kijken want het hakt er toch wel een beetje in. 
Zelf weer met een nieuwe taak binnen het werk begonnen en iets waar ik nog nooit eerder bij betrokken was, De OR van het bedrijf waar ik werk is een nieuwe ervaring en erg leuk tot nu toe. Het geeft een andere kijk en een andere verbintenis met het bedrijf waar ik relatief nog niet eens zo lang werk. Wat op zich al een ander bedrijf is door de mensen in de top die zich zorgondernemer voelen en zijn en wat iets anders is dan de bureaucratische roots van de bedrijven in mijn sector. Flexibeler en meer in marktdenken dan in processen; om dat van een beetje dichtbij mee te maken is wel een beetje een verademing moet ik zeggen. Blijven we natuurlijk wel met de aloude tegenstelling in belangen tussen een werkgever en een werknemer. Dat de nieuwe Cao te duur is voor de meeste bedrijven in mijn sector biedt behalve bedreigingen ook kansen. Dat moet je wel willen zien naast het feit dat er ook behoefte is aan veiligheid en bestaanszekerheid en baanzekerheid. Natuurlijk, en als een bedrijf het financieel moeilijk heeft dan is het niet zo, in mijn ogen, dat er gekeken moet worden naar het personeel en de salarissen van het personeel om de balans weer goed te krijgen. Dat moet een werkgever niet bij zij personeel ophalen maar elders; zorgverzekeraars, gemeentes, het Rijk etc. Dit naar aanleiding van een rare discussie die zich ontspon over een nieuwe Cao; de vakbonden eisen teveel van de bedrijven? Hè, wat zeg je nu? Dat is een rare; de vakbonden onderhandelen namens ons met de werkgevers en daaruit komt een Cao tevoorschijn die mede ondertekent is door de werkgevers. Dus ligt de bal daar en iet bij werknemers lijkt me zo, en de beschuldiging aan het adres van de vakbonden,; laten we het houden op een persoonlijk onbegrip. Verder nog nieuws?
Nou; het gedoe in de VS is een beetje uit mijn blikveld verdwenen momenteel en het Nederlandse gedoe; bekrompen en getuige van een kruideniersmentaliteit die we altijd al hebben gehad. Het komt nu alleen nadrukkelijker naar voren. Discussie over IS vrouwen en vooral kinderen zijn daar getuige van en niet overal dezelfde mentaliteit getuige een land wat deze dames en kinderen terugstuurt naar het land van herkomst; zeer tegen de wens en vooral het zere been van dat land. Maar na een Zwarte Pieten discussie en heel veel gedoe om stikstofverbindingen (ammoniak) ontbreekt me de zin en de moed om hier verder over uit te wijdden. Dat het politici bestaat om, waar het wetenschappelijk onderzoek betreft, op die onderzoeken op zijn merites te bestrijden en vervolgens, waar het gaat om bescherming van natuurgebieden, nu ineens te verklaren dat het natuurgebied moet worden opgeheven. Opheffen want dan hoef je er geen rekening mee te houden. Als dat soort van redeneringen in Nederland vanzelf wordt en bovendien als waarheid geaccepteerd neigt de toekomstige contour van Nederland meer naar die van een bananenrepubliek dan naar een gezonde democratie. Nee, meer zeg ik er niet over.
Ga naar de inhoud
