Al eerder heb ik aan u uitgelegd dat werken een belangrijk ding is mijn leven. Nu gaat het best wel goed met werken en dat is goed. Keerzijde is wel dat ik wat minder tijd achter de computer doorbreng en dat betekent minder schrijven en erger nog; ook de contacten met vrienden, kennissen en familie onderhouden is meer een opgave dan vroeger. Wat altijd vrij natuurlijk leek te gaan is nu niet meer vanzelfsprekend; als je tenminste wil werken en er nog andere dingen naast doen. Nu vind ik dat wel vervelend, en ik voel er ook wel een beetje schuldig onder maar het is ook niet anders. Rekenende op clementie van de kant van de lezer, de vrienden ( en een vage kennis), kennissen en familie ga ik de ene na de andere week in en uit, en verloopt het leven redelijk goed. De vermoeidheid blijft maar is binnen goed hanteerbare grenzen; het voelt comfortabel en daar gaat het maar om. Het andere Klinkertje is niet altijd helemaal fysiek okay maar voor mij de rots in de branding en dat mag nog lang zo voortduren hoop ik maar. Ze remt me ook weleens wat af om dingen aan te pakken en met alles in het achterhoofd; “kan ie het wel aan”, fysiek. En daar ligt ook de uitdaging om in balans te blijven; ik vindt teveel dingen leuk/een uitdaging maar ik moet nog meer nee leren zeggen als het teveel is. Balans is het toverwoord waar veel om draait en ik probeer daarin mijn draai te vinden. wat belangrijk is; rust, rust en actief zijn; op de goede momenten. Waar we vroeger de nachtburgemeesters van de straat werden genoemd is het licht betrekkelijk vlot uit en probeer ik zeven tot acht uur te slapen in de nacht. Gewoon zult u vinden maar er zijn tijden geweest dat een nacht van vijf uur voldoende was maar nu verleden tijd dus. Genoeg over mezelf, binnenkort nog maar eens of de lokale, de nationale en de mondiale politiek; ik kijk er naar uit om erover te schrijven maar u weet; een goede balans zoeken, vinden en houden; die balans zegt dat het nu wel even mooi genoeg is geweest