Blue Friday?

Het lijkt al een heel begrip te worden in de Lage Landen; Blue Monday; voor dit jaar vastgesteld op de 20e januari. De meest saaie dag van het jaar moet het geloof ik vertegenwoordigen; het begrip dan. Maar het is vandaag vrijdag en een beetje “een zo min mogelijk doen dag”. Bijkomen van een intensieve week en nu een beetje achter de computer, onze kleinkinderen naar, en van school halen/brengen. Roepende tegen iedereen dat het goed gaat maar dat ik vooral mijn energiesysteem in de gaten moet houden. Dat moet ik nu en dan ook gewoon doen, even een dagje lummelen. Een berichtje aan u schrijven op de eerste echte vrije dag van het nieuwe jaar. Een jaar waarin al teveel gebeurd is en het begin van deze eeuw had het in zich maar het begin van het jaar lijkt soms alleen maar rampspoed te brengen. Begin van deze eeuw was er de vuurwerkramp in Enschede en de overgang naar 2001 de brand in ’t Hemeltje in Volendam. Vorig jaar ontsnapt aan een ramp in Den Haag/Scheveningen had deze jaarovergang een drama in petto in mijn favoriete stad; Arnhem waar sinds nog niet zo heel lang Marcouch de burgemeester is. Wat een familiedrama’s hebben daar plaats, natuurlijk voor de slachtoffers zelf maar voor die twee jongens wordt het leven nooit meer zoals het was. En dan gisteren een drama met een vliegtuig in Iran waardoor, merkwaardig genoeg, de spanning in de regio wat lijkt te zakken. Maar allesoverheersend is natuurlijk het enorme drama wat zich voltrekt op het vijfde continent Australië. Het is, zoals de Duitsers zo mooi en treffend zeggen; “Absolut verheerend”. Vrij vertaald komt het neer op zwaar verwoestend, en dat is het helaas voor Australië. Verwoestend voor mensen maar vooral voor de dieren waarvan de meeste alleen in Australië voorkomen. Voor de biodiversiteit in de wereld een absolute catastrofe. En dan worden er mensen opgepakt die ook nog branden hebben aangestoken, en of het er veel of weinig zijn interesseert me niet zoveel. Hoe mensen zo kunnen ontsporen en geen enkele rekening meer houden met de gevolgen is iets waar ik wel voor doorgeleerd heb maar nog steeds heel erg moeilijk te begrijpen vind. Het jaar is niet zo goed begonnen maar ik hoop dat het jaar tenminste wel goed gaat eindigen, natuurlijk met goede persoonlijke ziektevooruitzichten, wat ook voor het andere Klinkertje opgaat uiteraard. Vooral hoop ik dat dit jaar in de USA er eindelijk eens het besef doordringt dat het de wereldeconomie goedgaat, dat het grote bedrijven, aandeelhouders, beleggers, etc heel goed gaat maar dat daarvan nog maar heel weinig in hun zakken belandt is. Waar Tramp zich helemaal ongans Twittert als de aandelenbeurs weer eens een record haalt en de gewone arbeider, inclusief die in Nederland, daar helemaal niets aan heeft. En dat is ook de laatste zorg die ik met u ga delen. Dat het besef eens doordringt dat de verdeling in de wereld helemaal van geen kant deugt, niet lokaal, niet regionaal, niet landelijk en zeker niet mondiaal. Van geen kant deugt het als de rijkste 500 mensen ter wereld hun vermogen met een 25% zagen stijgen. “De vijfhonderd rijkste aardbewoners hebben in 2019 hun gezamenlijke vermogen met 1,07 biljoen (1070 miljard) euro zien toenemen. Volgens cijfers van de Bloomberg Billionaire Index heeft deze groep superrijken in totaal nu zo’n 5,5 biljoen euro aan bezittingen”. Voor ons, in het rijke Westen, al iets om je over op te winden, maar de mensen die het veel, en veel minder hebben dan wij,; daarvan is het logisch dat zij op zoek gaan naar betere omstandigheden. Misschien niet eens voor zichzelf maar wel voor de generaties na hun. En als er geen manier van egalisatie wordt gevonden zal het, als ware het een natuurverschijnsel, die egalisatie vanzelf over ons komen. Wij kijken momenteel de herhaling van de strijd over de emancipatie van de arbeidersbeweging en natuurlijk kijken we naar Geert Mak’s in Europa. Verknoop de geschiedenis maar aan het heden en u zult mijn voorspelling niet zo heel raar meer vinden.