Broodjes

Voor zover u het nog niet wist, we zijn hier redelijke broodfans. Belangrijker dan de aardappels en bij voorkeur bij elke maaltijd te genieten lekker brood. Onze favorieten zijn het Basler Brot, welke ik een poosje terug nog eens gebakken heb. Probleem is dat sommige meelsoorten hier niet te krijgen zijn. Geloof het of niet maar via internet is een hoop mogelijk en bestaat er een postorderbedrijfje die Zwitserse spullen heeft. Zo kon ik kiezen uit een meelpakket voor Basler en voor Solothurner Brot.
Beide besteld en die komen in de vorm van een zware enveloppe zo door je brievenbus. Wat een wonderlijke wereld leven we toch maar goed.
In het bezit van de kostbare meelsamenstellingen bleek na al het rijzen en bakken de Solothurner, de lekkerste, zo vonden wij in ieder geval. Leuk om te doen ook en de smaak van het brood was heel erg herkenbaar die ook door de korst nog een extra zetje herkenbaarheid kreeg. Gek dat je soms er even naar terug verlangt, zulke details uit het land waar we drie jaar van ons leven hebben doorgebracht. Wat onthoud je dan, niet zozeer die, voor een groot deel, rare mensen, maar hoe lekker het brood was. Nu moet u weten dat het een bijzonder soort brood is waar we, bij aankomst, nogal aan moesten wennen. De harde korst en de zweem van zuurdesem in het brood. Nu dus verworden tot één van onze favorieten.
Onze favoriet is het “frische Deutsche Brötchen”, waarvan wij die uit de landstreek Hessen het beste kunnen waarderen. In de plaats Schwarzenborn zit een bakker die zijn vak van broodbakken meer dan verstaat, wat een kwaliteit en wat een smaak.
Je kan het toch echt heel anders treffen zo beleefden we opeens in Duitsland op vakantie zijnde. De plaats had nog wel een leuke naam. Waldbrunn zo heette de plaats en het gehucht waar we op een vakantiepark zaten heette WaldKatzenBach. Dat was het leuke deel, de plaatselijke bakker leverde een kwaliteit van broodjes zoals we niet gewend waren, wat een slappe hap. Geen lekkere korst en ook nog heel flauw en zacht, jakkie. Dus dat naar aan andere bakker, supermarkt en vervolgens tankstation waar we de enige, redelijk aan onze standaard voldoende, broodjes hebben betrokken. Wat een sof daar in het Odenwald, alleen al om die reden zie ze ons daar niet terug.
Om het feit dat we zo’n fan zijn van zelf gebakken brood en zeker van die broodjes dacht ik snel een recept op internet te vinden. Het duurde toch nog een goed uur voordat ik een goed recept tegenkwam, via het Duits uiteraard. ie taal kan je opgeven in Google zodat hij de Duitse sites afzoekt maar ook daar was de oogst eerst nogal schaars. Toch een recept gevonden en die gaan we morgen eens fijn uit proberen maar dan moet ik wel vandaag beginnen, volgens het recept, dat is lekker.