Het is alweer een week geleden dat ik wat blogde. dat voelt niet als erg goed en nu zit ik achter mijn toetsenbordje en denk ik; wat zal ik dan bloggen. Over het eten? Eigenlijk wil ik nog graag naar de winkel maar ik wacht ook nog op een telefoontje die ik echt moet hebben. Die optie laten we maar even. Dus waar zal ik het eens over hebben; over sport, over de politiek, over het leven, ik weet het even niet. Lastige keuzes, misschien moet ik het daar eens over hebben. Of nog wat anders; graag zou ik het eens hebben over andere dingen die me bezig houden. Niet dat ik zo’n heel geheim vat ben maar er zijn wel een aantal dingen waarover ik zeker niet zal bloggen. Omdat anderen er eigenlijk niets mee te maken hebben. Dingen die me wel bezig houden maar die je, verstandig als ik ben, niet publiceert omdat ze te openhartig zijn, te scherp zijn, te kwetsend voor anderen of die me te na aan net hart liggen om er ook maar iets over in de buitenwereld te brengen. Dat noemen mensen die schrijven voor hun vak of voor hun brood wel zelfcensuur. Zo is het lastig om iets van een president te vinden in land waarvan veel nieuwe Nederlanders hun roots hebben. Opeens is het lastig om nog iets te vinden omdat er gedreigd wordt; als je mij belachelijk maakt dan…
Mensen die schrijven voor hun brood denken daar bewust of onbewust toch over na en houden rekening met consequenties. Of het nu om die witte neger uit Venlo gaat of om eerder genoemde president. Dan zult u het mij toch wel niet kwalijk nemen dat ik over sommige dingen wel schrijf maar ze niet publiceer. Eerder in deze blog merkte ik het al op; verstandig bezig vandaag.