Nu zijn ziekenhuizen, helaas, geen vreemd item voor ons en onze families maar de laatste jaren waren we er toch redelijk van verschoond gebleven, Tot een jaar terug ongeveer kwamen we er sporadisch en dan meestal nog om een ander op te zoeken. Niet de laatste tijd; zo vanaf de zomer van vorig jaar is het raak, is het ball en zijn we de spreekwoordelijke sigaar. Waarom je wel de sigaar maar niet de sigaret kan zijn kan ik u niet vertellen maar schiet me ineens te binnen ( waarom dat verschil).
Onze oudste heeft inmiddels de rekening flink opgevoerd en daarmee ruimschoots de ziektekostenverzekering eruit gehaald. Nu is ze beland op haar “eigen” huis, haar werkplek in het Arnhemse. Wat mijn eega sinds dertig jaar en ik al bijzonder vonden toen ze er ging werken, nu is er nog meer het gevoel van de cirkel is rond. Onze oudste is, zo moet u weten, in Arnhem geboren, in een ziekenhuis waaruit het huidige voortkomt.
aren in de goede oude tijd drie ziekenhuizen; het St Elisabeth ( was ook wel toepasselijk geweest, om andere reden), het gemeenteziekenhuis en het Diaconessenziekenhuis. Toen hadden ambulances nog iets te kiezen.Het huidige; het Rijnstate ziekenhuis, is een mooi ziekenhuis geworden op het terrein van het voormalige gemeenteziekenhuis.
Dat haar nageslacht, op die plek, die voor ons heel veel betekende, geboren gaat worden, maakt voor mij, en ik denk ons, het gevoel dat daarmee de cirkel rond is.