Na de gemeenteraadsverkiezingen in Brummen heeft inmiddels een gesprek plaats gehad met alle partijen over hoe het nu verder moet gaan. Dat is een soort rituele dans die moet worden uitgevoerd, al was het maar voor de bühne. Dat is ook prima hoor, zo hoort het ook om in de openheid te kennen te geven hoe de grootste vind dat het verder moet. Nu is mijn oude leermeester aan gezocht als de wegbereider naar een nieuw college en dus heeft zijn ( en mijn) Partij goede hoop dat die voorbereidingen zullen leiden naar een nieuwe coalitie die waar zijn ( en mijn) partij inpast. Of dat zo vanzelfsprekend is weet ik niet, het komt vaak niet op de inhoud aan maar op de poppetjes. Kunnen ze met elkaar, hebben ze er vertrouwen in, wordt er voldoende chemie gevoeld in de onderlinge verhoudingen tussen personen en partijen.Zo zijn er een aantal mensen al jaren op hun post en u weet dat de houdbaarheid van bestuurders en politici gebonden is aan data. Zo is Rutte in Den Haag een jaar of tien minister president en “ze” zeggen dat hij langzaam over zijn houdbaarheidsdatum heen gaat. Dat geldt overigens ook voor iemand als Pechtold en zijn politieke “vriend” Wilders die al over de data heen zijn, en je ziet dat hun momentum geweest is. Er is geen chemie meer met de kiezers alleen, voor hen te hopen, met hun achterban, de leden. Tot zover Den Haag Vandaag en terug naar de Brummense werkelijkheid waar we nog nooit een wethouder hebben gehad die, in de recente geschiedenis, vier periodes wethouder is geweest, en vermoedelijk een precedent schept omdat het motto altijd is geweest; twee periodes, alleen als het noodzakelijk is drie. Die blijkbare kandidaat zou het niet moeten willen en zijn momentum, nou daarover heb ik u al onderhouden.
Stop (Russisch)
Erger nog dan dat is dat er een coalitie van vier partijen dreigt te ontstaan die twee kleine partijen weliswaar de gelegenheid gaat bieden fors uit de hoek te komen qua oppositie maar een vruchteloze politieke periode tegemoet gaan. Of de democratie daarmee gediend zal zijn is de vraag. Bovendien betekent vier partijen ook tenminste vier wethouders en dat hebben we uit een eerdere periode bemerkt is ook ruim bemeten. Niet doen dus allemaal en laten de winnaars van de laatste verkiezingen de boel eens goed opschudden en van gebaande paden afwijken. Rust roest.