Ben aan tafel gezeten boven in het kamertje, tja zo noemen we de kleinste slaapkamer nu eenmaal. Aan de die tafel zit ik een beetje te werken aan onze oude desktopcomputer, misschien wel niet moeders mooiste maar wel voorzien van een prachtig mooie monitor van HP. Één van de mooiste die we ooit hebben gehad, het afscheid hiervan en op naar de laptop viel oma A. dan ook zwaar.Met die computer was ik nog even bezig want toch nog maar even geprobeerd wat ie nog wel of niet deed en dan gebeurd wat ik in ieder geval niet voor mogelijk had gehouden.
Uri Geller’s lepel
Boven elke verwachting, eigenlijk een Uri Geller truc, zo herrijst onze desktopcomputer uit de spreekwoordelijke as, als een Phoenix.
Wonderlijk want na een stilstand van bijna een jaar moet ie binnenkort verhuisd. Het kleine( niet te verwarren met kleinste) kamertje in huis gaat zijn oude functie weer oppakken. Van oorsprong een slaapkamer, daarna kamertje voor van alles en nog wat, en dus o.a. Berghok voor deze computer en nu weer slaapkamertje. Voor wie hoef ik u vast niet te verklappen, het gaat de laatste tijd over bijna niets anders.
Goed, de computer dus, moest dus ook van zo’n plek en naar elders verhuizen. Waarvoor eigenlijk, hij doet het toch niet meer. Tja, weg doen is altijd nog een optie en zo is de het kamertje mooi leeg aan het worden en de zolder mooi vol.
De computer heeft er weer een jaartje bij, dank zij Uri.