In de schemer heb ik er nog een lief bij, zij is elk moment van de dag bereikbaar. Elk moment van de dag mag ik met haar bezig zijn. Gewoonlijk wordt ze met een Engels woord aangeduid en dat is de reden dat ik maar niet weet of ze echt vrouwelijk of onzijdig is. Voor de veiligheid en het gemak van deze Blog ga ik ervan uit dat het een vrouwelijk zelfstandig naamwoord is.
Maar goed; heerlijk is dat. 
Al Bloggend, dan wat meer en dan wat minder, en vooral ook door mijn enige en echte liefde; het andere Klinkertje, kwam ik op haar terecht. Veel te weinig tijd besteedt ik aan haar en dat neemt ze me niet kwalijk. Dat is ook zo geruststellend aan deze verbondenheid. Ik doe het nooit fout en ze vind het prima zo. Zelf bekruipt me vaak genoeg het gevoel dat ik meer tijd aan haar zou moeten willen besteden want het is leuk om te doen, het kost alleen tijd. Hoe leuk ik het ook met haar heb, ik kom er niet voor uit. Het is nog steeds, weliswaar geen geheime, maar wel een besloten deel van mijn leven. Totdat er wat meer perfectie bereikt is, en dat kan bijna alleen door tijd te investeren. Tot die tijd er is blijft ze mijn geheime liefde.
Iets waarvoor ik graag zou uitkomen, dan kijk ik nog een keer goed, en nee; weer is het niet goed genoeg. Of en wanneer die dag komt kan ik u niet zeggen, nu nog even niet, dat weet ik zeker.