Deze dag

Het was er één of eigenlijk twee dagen. De eerste dag nodig om het probleem te constateren en de tweede om “alles”weer in orde te krijgen. Alle back – up’s ten spijt komt er toch veel ouderwets denkwerk bij kijken. Ondanks de lijsten aan bookmarks, bladwijzers en hoe ze allemaal mogen heten, je blijft er toch een paar missen waarvan je altijd dacht dat ze onmisbaar zijn en nu waren.
Niet getreurd, in de zoektocht naar die site’s kom ik toch ook weer andere tegen waarvan ik denk die toch ook maar te moeten vastleggen. Dat gaat weer goed en zo is het ongeluk van de ene dag toch weer het geluk van de andere. Anders was ik niet tegen weer twee mooie site’s aan gelopen over één van de weinige dingen die mij kunnen bekoren uit het meest samengestelde land ter wereld; de USA.

The land of the free, the land of Opportunities. Dat zeggen ze vooral van en over zichzelf, het land waar meer dan 2 miljoen mensen gevangen zitten, de verhalen kennen we allemaal. Het land of the free waar vooral de gevangenissen bevolkt worden door gekleurde mensen, maar vooral door kansarmen. Dat wordt ze dan ook nog verweten, dat ze kansarm zijn want ja, ze zijn ook het land van Opportunities.

De bekoring voor dit land heeft in ieder geval met een deel van de muziekproductie te maken die ervandaan komt. Sommige diversen in de country en bluegrass vind ik prachtig, en zo gaat het met smaak in zijn algemeenheid, sommigen helemaal niet.
Al lange tijd volger ( vroeger heette dat nog fan, dat is geloof ik afgeschaft) van the Chicks, Patty Griffin, Lauren Hoffman ) en vroeger van Melanie Safas en het vroege werk van Neil Young.

Geen dag zonder muziek, vaak in de auto, soms heerlijk met de koptelefoon op en dan maar zoeken, naar dat ene stukje muziek waarvan je denkt; deze maakt weer mijn dag, heerlijk, mooi, fantastische muziek, muziek die je raakt, ook vandaag, ook na al het gedoe, ook deze dag.