Met de tijd is het mij wel duidelijk; in de wieg geboren om me op een ding tegelijk te concentreren. Nu en dan onderneem een poging en probeer meer tegelijk te doen. Efficiënt in de tijd want dagen zijn so wie so te kort dus alles wat je tegelijkertijd meer kan doen is meegenomen. Zo ben ik nu aan het schrijven en op een schermpje naast mij zie ik afwisselend Gullit en van Basten een voorbeschouwing geven op de oefeninterland die dadelijk gespeeld zal worden. Nu moet het niet erger worden; John de Wolf verschijnt in het schermpje.
Nu ben ik, zoals u weet een man, en dat heeft invloed op het feit of je makkelijk twee of meer dingen tegelijk kan doen en ook nog goed doen. Niet rommelen of een resultaat in de marge al goed vinden, Nee, gewoon goed. Vrouwen dus, zij kunnen dat, als ik me nog van wat wijze lessen herinner heeft dat met een smalle of bredere hersenbrug. Denk dat het de bredere is, maar wie het weet mag het zeggen. Het heet overigens niet meer zo, dingen tegelijk doen, nee; multitasken is het woord. In de spreektaal heb je vaker dat een aantal woorden ineens worden gebruikt. Zo was, in “mijn” kringen ineens het woord focus populair. “We leggen de focus op……….. ” en dan komt er iets.
Zelf heb ik wel een probleem met multitasken merk ik. Nu ik met een schuin oog ook nog probeer een beetje televisie te kijken barst ik van de typefouten. Gelukkig wordt ik ondersteunt in het multitasken door de spellingscontrole. Net een vrouw, kan ook op veel dingen tegelijk letten.
Gelukkig maar; let maar op; dit van oorsprong Engelse woord is een blijvertje