Het daglicht is alweer duidelijk op zijn retour. Zo tegen 20.30u is het daglicht aardig verdwenen, je merkt het ook aan de lucht. Het begint wat anders te ruiken, de velden zijn soms alweer met mist bedekt in de avonduren. Nog even en de bladeren gaan kleuren. De herfst komt eraan, met zijn onverbiddelijke eind van al het groen wat eerst nog, als aanloop daar naar toe verandert in de meest prachtige kleuren. Of het andere Klinkertje en ik daar dit najaar erg van gaan genieten weet ik nog niet. Teveel onvoorspelbare variabelen zullen we maar zeggen.
Op tv zie ik, met een schuin oog want ik ben ook aan het schrijven Feratel langs komen.
Een blik op de wereld en ook bijvoorbeeld die van Tirol waar na elkaar Nauders en Serfaus langs komen. Het ziet er droog uit door de webcams van de wereld. Het brengt ook veel herinneringen terug van verhalen over dat gebied, door eigen vakanties en door de vakanties van mijn ouders en de verhalen erover. Verhalen die al geschreven hadden moeten worden en wat niet gebeurd is. Mooie verhalen en anekdotes in je bovenkamer die hun weg naar het zwart wit waard zijn, en in onze familie eeuwigheidswaarde hebben. Toch maar een keer beginnen.