Doseren

Soms heb je van die muziek die je niet vaak genoeg kan horen. Zelf heb ik periodes dat ik van bepaalde muziek of van een bepaalde artiest geen genoeg kan krijgen. Dan draai ik, wat we vroeger noemden grijs, om vervolgens er ineens genoeg van te hebben, dan een paar keer luisteren of ik gelijk heb dat ik er genoeg van heb om het vervolgens een hele poos niet meer te beluisteren.
Toen ik nog meer auto reed dan nu probeerde ik dat op te lossen door alleen mixen mee te nemen, dus van elke artiest niet meer dan 2 nummers. Gewoon een uitsnede uit de top 2000 en klaar. Ook dat hielp niet altijd even goed, soms werden bepaalde nummers dan op de herhaaltoets gezet.
Een raar fenomeen is dat en als het geen naam heeft claim ik het bij deze. Misschien, mogelijk waarschijnlijk ben ik één van de weinigen die er last van heeft, maar goed, prettig gestoord zeg ik dan maar.
Zal u eens van een paar voorbeelden bedienen die me direct te binnen schieten en ik zet er een paar in muziekvorm bij. Metallica met Nothing Else Matters ( wel in een goeie uitvoering, er zijn er vele), Meccano met Hijo de la Luna ( ook en liefst in een mooie live uitvoering), Sniff’n the Tears met Drivers seat, Tracy Chapman met Fast Car, en om maar even bij de tijd te blijven, Rihanna ft Calvin Harris met We found Love; mooi moment in de auto als de bas erin komt.
Dit is geen oneindige lijst maar wel veel teveel om hier even een lijstje van te maken. Uit de tijd van de tape in de auto herinner ik me nog Such a Shame van Talk Talk, kon ik een tijdje geen genoeg van krijgen. Maar niet alleen popmuziek viel eraan ten deel, ook sommige klassiekere muziek. Caruso door Luciano Pavarotti mocht een tijdje in mijn top staan, ook het finale koor in de Matheus Passion en tenslotte; Carl Orff met Carmina Burana – Fortuna Imperatrix Mundi O Fortuna. Een heel mooi stuk.
Hieronder twee stuks, de andere probeer ik morgen te laten verschijnen.