Vandaag leek weer zo’n dag te worden, dat je op een gegeven moment stil staat en denkt; waar ben ik mee bezig, wat moet ik nog doen en wat zo belangrijk dat het echt vandaag moet en geen uitstel duldt.
Zo’n dag was het vandaag; in de vroegte al een werker aan de deur om een afspraak te maken voor het plaatsen van een gloednieuw dakvenster. Ik blij, mijn eega sinds dertig jaar heel wat minder want komt de trap af, werker aan de deur; morgen kan niet, tandarts en jij gymmen; o ja niet aan gedacht. Dan maar woensdag, net als ik de deur gesloten heb denk ik, woensdag; nee.
Toevallig heb ik woensdagochtend een aantal vergaderingen, snel de deur weer open.
Meneer de werker, het kan niet op woensdag, doet u maar donderdag. Zo’n dag is het vandaag.
Daarna toch maar wat gewandeld na het doen van de allerlei’tjes( alles wat je zonder te merken even doet maar die evengoed tijd kosten).
Wandelen dus, normaal altijd heel fijn en ontspannend; maar wat was het warm en drukkend, er komen vast onweersbuien vanavond.
Het was wel lekker want even eruit maar zo warm en drukkend was nu toch ook weer niet de bedoeling. Blij dat Ulli niet mee is, die had het, zoals wij zeggen, afgelegd. Bedoelende dat het voor hem heel erg zwaar was geworden. Na de tocht van gisteren besloten iets rustiger aan te doen met de hond.
De dag is nog niet voorbij, vanavond met de Genossen van mijn Partij om tafel en bespreken hoe we donderdag gaan acteren.
Vandaar het mooie roosje hiernaast, symbool van onze Partij en toch, hoewel niet zo lekker, wel veel mooier dan een tomaat.
Maar goed, vanavond dus vergaderen, besluiten nemen en voorbereiden op de vergadering van de gemeenteraad aanstaande donderdag. Het wordt vast weer bijzonder interessant als ik naar de onderwerpen kijk. Denken, praten, voelen en doen of zoals een vroegere docent mij trachtte bij te brengen, hart, hoofd en handen, dat is de sleutel om iets voor elkaar te krijgen. Het hoofd loopt in ieder geval om want; Het is vandaag zo’n dag; druk, drukker, drukkend