We zijn weer terug van een vakantie in de Eifel, een hele week eruit doet een mens goed en weer nieuwe energie op gedaan. We waren weer eens een keer in de Eifel na een een lange elders vakantie te hebben gehad toch weer een aangename verrassing. Wat een mooi gebied is het overwegend want er zijn inmiddels toch wat uitzonderingen. Het gebied waar we vroeger ( 2000 – 2005) vakantie hielden is vergeven van de windmolens. Niet zo een paar maar al tellende kom ik toch gauw tot 30 à 35 stuks. En geen kleintjes maar van die reuzen. Dat maakt het gebied er niet mooier op en hoewel het dorp waar we verbleven volledig onaangetast is is de omgeving dat zeker niet. In de Oostelijke Eifel op de heenreis eerst een gebied aan gedaan waar het andere Klinkertje wilde zoeken naar een sprinkhanen soort, heel zeldzaam uiteraard. Daar aan gekomen bleek het te koud en te winderig om überhaupt te zoeken, op dit gebied kom ik later nog wel terug. Niet de Oostelijke Eifel maar de Vulkan Eifel was het gebied waar we vakantie hielden. Met meertjes in de kraters van uitgedoofde vulkanen. Heel erg mooi om te zien en bijzonder ook. Het kraterlandschap heeft nog andere bijzondere dingen om te laten zien, zo is er een koude geiser die elke 40 minuten een straal water omhoog spuit tot zo’n vier meter en een zwavelige lucht verspreidt. Natuurlijk en daarom wel bijzonder hoewel de eerste beste fontein in een Nederlandse vijver nog hoger spuit, maar dit doet de natuur met behulp van water en opgehoopte koolzuur. Wat verder noordelijk een prachtige waterval, grotendeels begroeid met mos die het water vertraagd laat neerkomen over rotspartijen.
Zelf vond ik het zeer indrukwekkend dat er nog waterpartijen zo mooi kunnen stromen. Was ik een aantal weken geleden nog lyrisch over een waterval in het Eerbeekse die weer stroomde, dit is wel een summum. Het dorp waar we verbleven is een min of meer toeristisch dorpje van een min 1000 inwoners en gelegen aan een eerder beschreven meer. Een paar restaurants en hotels en een enorme parkeerplaats om je auto te stallen als je wilde zwemmen in het gezekerde deel van het meer, alles betalen uiteraard. Wij hadden een appartement in een oud treinstation betrokken en daarvan enkele foto’s. Dat appartement is te bereiken via een vijftal trappen, geen lift uiteraard en dat was eigenlijk het enige minpunt. Het appartement was zelf prima ingericht en uitgerust met afwasmachine en een keurige badkamer. Het zou een aanrader zijn geweest als het op de begane grond had gestaan of tenminste drie trappen minder had gehad. Niet het geval dus ondanks de mooie vakantie geen aanrader, jammer. Wel een oud station van de voormalige spoorlijn Daun – Bernkastel-Kues welke nu verworden is tot een fietsweg, een pad kun je het haast niet noemen. Het stationsgebouw is dus behouden en gerenoveerd alleen in het trappenhuis kun je nog ruiken dat het een station is geweest. Gisteren liep ik toevallig even over de spoorbaan in Eerbeek en je ruikt precies dezelfde lucht als daar in het trappenhuis. Het nabij gelegen Daun heeft alle faciliteiten en prima supermarkten maar het herbergt ook het Wild- und Erlebnispark Daun. Een geweldig park waar wij met de auto aankomend €12,50 per persoon moesten afrekenen, kinderen onder 4 jaar gratis. Een park van 220 ha met een speciale afdeling voor berberapen en een zand/graffelweg van ruim 8 kilometer, over dat park. Er waren diverse delen waar je de auto uit mocht en voeren op speciaal aangewezen plekken. Fantastische rit maar onze kleindochter had het op een gegeven moment wel gezien en wilde naar de speeltuin. Die speeltuin werd via een omweg in het restaurant ook bezocht want er was van alles te beleven waar de attractie met de trampolines de favoriet was. Bijna niet meer mee te krijgen. Natuurlijk hebben we nog veel meer beleefd maar dat voert te ver om dat allemaal te beschrijven. Wel is er twee keer gezwommen, in het nabij gelegen meer ( een volgelopen krater van een vulkaan) en ook daar in het restaurant gegeten met pizza’s als wagenwielen en een keer in het zwembad van Schweich. Geweldig Duits bad met een aantal glijbanen waarbij de hoge glijbaan door onze kleindochter niet geschuwd werd. Er waren nog een aantal andere attracties die minder spectaculair waren en dus was de hoge glijbaan haar favoriet, geweldig, lekker water ook en prima voorzieningen. Tot slot; het landschap van de Eifel is een sterk stijgend en dalend berglandschap, meestal zijn de stijgingen en de dalingen niet lang maar kunnen wel heel stijl zijn. Op de terugweg een heel mooi exemplaar in een dorpje in de Noord-Eifel waar geen bord met een aanduiding stond maar waar een weg naar beneden stortte die ik zelf in de buurt van op, of over, de 20 graden. Reifferscheid is een prachtig dorp, tegen een berg aan gebouwd, met kerk en kasteel aan de rechterzijde van het weggetje en aan de linkerzijde Duitse
Vakwerkhuizen. Eenmaal beneden aangekomen hebben we het geheel nog even bewonderd, prachtig. En zo hebben we zo’n 10 uur gedaan over een rit die over de snelweg zo’n drie uur zou kosten maar het was elk uur waard, machtig prachtig en een hele fijne vakantie achter ons latend storten we ons in het nieuwe jaar.