Het einde komt in zicht; in ieder geval merk ik dat het schrijven van Blogs op het moment mij geen energie oplevert maar kost en dat kan niet de bedoeling zijn. Blijkbaar maak ik te weinig mee of windt me te weinig op om over te schrijven. Stoppen met het schrijven zal er waarschijnlijk niet van komen maar ik zal alleen schrijven als ik het echt nodig vind. Het einde, als titel van deze blog, is dus niet definitief maar heeft meer betrekking op het volgende.
Sinds bijna negen jaren rijden we dezelfde auto; een mooie VW Touran. Wat waren we, en in ieder geval uw schrijven, trots op de auto. Nog nooit zo’n luxe auto gehad en ook nog nooit zoveel betaald voor een 
tweedehands auto. Van het bouwjaar 2004 en 130000 km op de teller hetgeen voor een diesel een peulenschil is. Gekocht en met heel veel plezier en comfort in gereden. De laatste jaren ging het echter wel wat bergafwaarts met de auto en het comfort nam duidelijk wel af. Veel meer rammelen en suizen, de vering werd wat minder en er waren gebreken aan de verwarming en nog zo meer. Nu heeft de monteur deze week uitgelegd dat er veel aan gaat mankeren en dat we nog wel even door kunnen rijden maar dat het verstandig is om naar een ander uit te kijken. En hoezeer het ons ook spijt maar na negen jaren en zo’n 200000 km van de auto te hebben genoten gaat deze wel weg. 318000 km staat er op de teller en dat is respectabel maar iemand anders zal er nog wat geld in moeten steken om in de toekomst nog wat mooie km te rijden met onze auto. Moet je daar nu rouwig om zijn; dat weet ik niet. Met deze auto hebben we toch een andere band dan met anderen. We hebben een Golf gehad; ook een diesel waar we zo’n 260000 km mee gereden hebben en die ging zonder mankeren de deur uit. Blij waren we eigenlijk en dat gevoel hebben we nu zeker niet. Jammer maar het is niet anders en als we straks weer door plaatsen rijden waar we eerder met de Touran gereden hebben zullen we nog aan deze auto denken. Misschien zelfs wel tegen elkaar zeggen; het was een fijne auto, het was ons praathuis maar toch blij dat we de stap gezet hebben; we houden u op de hoogte. Dat dan wel weer.