Het is de dag nadat ik weer een jaartje ouder ben geworden en dat zijn meestal de rare dagen waarop allerlei onverwachte dingen gebeuren. Zo niet vandaag die als een rustige dag lijkt te gaan verlopen en dat is ook prima zo. Zonder al te gedetailleerd te worden waren het wel weer bijzondere dagen en weken inmiddels. De verjaardag rustig gevierd met een heel klein gezelschap. Voor het overige; de Olympische Spelen zijn begonnen en gelukkig heeft een wielrenster een gouden medaille gehaald zodat we niet de hele tijd dat gezeur over medailles die al of niet gehaald worden. Onze premier verhoogd voor de Spelen nog even de druk want Nederland moet nog meer medailles halen dan de vorige keer in London. Na de eerste dag OS stond de teller op precies nul want de dames estafette zwemploeg werd vierde in plaats van een medaille die goud had moeten zijn. Dat begon dus helemaal niet goed en nadat van Vleuten onderuit ging in een winnende positie op de wegrace voor vrouwen wielrennen leek de kans op een medaille ook daar verkeken en hoe anders ging het. In de tijd dat van Vleuten levenloos op een trottoirband gedrapeerd lag wist een andere Nederlandse de gouden plak binnen te halen. Voor het gemoed van de Nederlandse per een verademing want eindelijk; er was een medaille. Had ze goed gedaan overigens die van der Breggen. Met Annemiek van Vleuten schijnt het weer goed te gaan maar wat een afschuwelijke smak. Later zag ik nog een filmpje van een Franse turner die zijn onderbeen brak en dat zag er heel raar uit, en naar.
Ongewild gingen mijn gedachten uit naar een Duitse voetballer die in begin jaren tachtig een afschuwelijke blessure opliep aan zijn been. Veroorzaakt door een veel te wild inkomende tegenstander die een gat sloeg in het been van Ewald Lienen. Spieren, pezen en bot ontbloot en te zien dus. In de diverse lijstjes met ernstigste blessures staat hij bijna steevast op nummer 1. Voor Alemania Bielefeld speelde hij indertijd en als later, als trainer, heeft hij overal en nergens gewerkt, momenteel bij St. Pauli in Hamburg. Maar dat moment, die nog steeds als meest smerige overtreding ooit te boek staat, dat hij daar staat te schreeuwen naar zijn tegenstander met iets van “Guck mal was du da gemacht hast”, zal ik nooit vergeten, net als het beeld van dat been. Hoe het verder zal gaan met de Spelen, Nederland en successen zal de toekomst leren. Hopelijk blijven we gespaard, en blijven vooral de sporters gespaard, van dit soort van ernstige overtredingen en deze ernstige blessures, of dat nu door een tegenstander komt of door een andere oorzaak.
(Link bevat schokkende beelden)
http://www.oldschoolpanini.com/2011/06/la-plus-vilaine-blessure-de-lhistoire.html?m=1