Frans Bauer

De persoon in de titel is genoegzaam bekend, misschien wat minder populair dan een aantal jaren geleden. Mooi verhalen van het kamp, over zijn vader die analfabeet is, over zijn inmiddels vrouw en kinderen. Die Frans was ineens een poosje uit de running, tot ramp van overmaat voor hem net voor een concertreeks als ik me goed herinner. Maar goed, Frans was er dus niet want Frans had ineens last van een Poliep op zijn stembanden.
Hij zingt nu wel weer dacht ik maar was dus even van het toneel.
Dat lijkt mij nu ook te gaan gebeuren, last van het Frans Bauersyndroom. Al tijden slecht bij stem en niet verbeteren, nee het werd steeds slechter. Eerst toegeschreven aan medicijnen, maar nee. Daar kon het volgens de dames en heren doktoren niet aan liggen. Dat moest iets anders zijn. Zelf was Frans Bauer nog niet bij me opgekomen en een goede smeerbeurt als recept zou misschien ook niet verkeerd zijn, het mocht niet zo zijn. Heb nog geluk volgens deze ene want hij gaat niet de gebruikelijke 2x in mijn keel wroeten maar slechts 1x, hiep, hiep,…hoera, zeg ik, zei de gek. Gelukkig mag ik geheel onder zeil en mag ook een nachtje blijven logeren, in de tussentijd mij een lijstje met bijwerkingen docerend die zo uit de bijsluiter van deze operatie ontsnapt zijn. Buitengewoon knap van onze dokter, nou ja, verder lijkt het een geschikte vent dus we doen het er maar mee.
Hier heeft u een briefje en meld u maar bij de balie, dan weten ze het verder wel. Bij de balie het briefje afgevend zie ik de ontvangende partij, een geblondeerd oud meisje van circa 55 jaar, bijna verschieten naar haar oorspronkelijke kleur.
Tegen ons blijft ze beleefd; wat bedoelt ie ermee en hoe heet u eigenlijk. Waar zou dit voor kunnen zijn, vraagt ze zichzelf af. Een collega wordt te hulp geroepen die er een moeilijk woord uitbrengt met, wat er mogelijk, kan staan. Dokter is hier pas twee dagen, die moet nog even wennen.
Ik moet hem nog even africhten bedoelde ze te zeggen. Even later is ze even weg en komt de dokter weer de balie binnen. Had bijna de neiging te zeggen; zoek dekking man, je krijgt hem zo. De vrouw bespeurde echter de onraad en kwam terug naar de balie waar ze haar slachtoffer ontdekte. “Zo doen we dat hier niet hè” hem het, aan mij gegeven, briefje voor de neus houdend.
Oei, had ze die dokter maar mooi even op zijn nummer gezet, het zal niet de laatste keer zijn vrees ik voor hem. Nou ja; als ze maar zorgen voor een definitief afscheid van mijn poliep en ik weer gewoon kan praten, mag ze van mij, alhoewel. Het leek me wel een geschikte knakker en dat is precies wat ie moet doen met mijn poliep; knakken, snijden,weg ermee. Mijn stem wil een gewoon leven.