Het zijn een beetje spannende tijden voor oma en opa. De kleinkinderen beginnen ineens spurten te maken en worden steeds minder baby maar meer kleine peuters. Met allen consequenties van dien uiteraard. Zo slapen ze vandaag voor het eerst op de daarvoor vrijgemaakte slaapkamer. Daar waar ik eerst een beetje kantoor hield zijn nu bedjes geplaatst, gordijnen gehangen en ligt het kastje vol met doeken, luiers en zo meer.
Natuurlijk hebben we een goed apparaat aangeschaft waarmee we feilloos kunnen horen of een van de heren wakker is. Speen kwijt, net verkeerd gelegen of nog iets anders. Het gaat gelukkig heel goed en na een paar uur geslapen te hebben wordt 1 van de kleinzonen wakker en heeft zo diep geslapen dat ie een paar vouwtjes op zijn gezichtje heeft. Het peuterachtige zit hem ook in het spelen naast het eet- en drinkpatroon. De fles blijft nog heel belangrijk maar ten dele houden ze de fles nu zelf vast. Ook zijn de eerste fruithapjes begonnen.
Ze liggen nu op een kleed omringt met speelgoed, spelen zo nu en dan zelf maar blijven in alles nog vreselijk afhankelijk van jou. Hoelang nog is dan de vraag. Veel te kort zo denken wij, dat is alweer voorbij voor je er erg in hebt. Niet lang van nu lopen ze ons eerst voorbij, dan groeien ze ons voorbij.
Maar nu, ondanks dat het niet lang duurt, genieten we er elk moment van.