Hollanditis 2.0

Hollanditis was een bekende ziekte in de jaren tachtig en duidde op een soort Nederlandse halsstarrigheid richting kernenergie en kernwapens. Internationaal werd Hollanditis een begrip en is dus vrij vertaald een Hollandse ziekte. Het woord werd later voor allerlei andere dingen gebruikt en ga ik deze, op zich positieve betekenis, een nieuwe betekenis geven. Hollanditis is een ziekte onder teamsporters die, zodra ze de focus hebben verloren op hun oorspronkelijke doel ( bijvoorbeeld een gouden medaille) niet meer op een nieuw, ander en misschien minder begerenswaardig doel, kunnen concentreren.Zo zijn de dames volleyballers, de handbalsters en de hockey heren als vierde geëindigd en hebben dus de kleine finale om het brons allemaal glansrijk verloren. Soms wordt zelfs beweerd dat men tevreden kan zijn met de vierde plaats, zo komen we niet verder natuurlijk. Een tijdje dacht ik ervan verlost te zijn nadat het Nederlands elftal in Brazilië (!!!) tijdens het WK, na de verloren halve finale toch kans zagen om derde te worden. Omdat die heren het wilden want op dat niveau speelt er geen kwestie meer van kunnen maar willen. Willen zit in je hoofd en is een proces wat door de respectievelijke coaches tijdens deze Olympische Spelen geïnitieerd had moeten worden. Het is jammer dat bijna alle Nederlandse teamsporters hun doel niet hebben bereikt. Erger is dat nadat ze hun doel niet hebben bereikt ze de kop hebben laten hangen en naar huis gaan met niets in plaats van met een bronzen medaille die ook mondiaal respect afdwingt. Dat, dames en heren, wilde ik nog even kwijt aan u, het is een gebrek aan mentale kwaliteit dat dit telkens weer gebeurd; het is een bijna niet uit te roeien ziekte; Hollanditis 2.0