Vooral dat laatste zal de dagen na de komende 13e wel het geval zijn. Het zwijgen zal mij minder zwaar vallen dan anderen in mijn omgeving. Als je, in normale omstandigheden, een antwoord verwacht op een alledaagse vraag dan is het vreemd als het stil blijft. Als de stilte van de ander langer aanhoud kun je dat nog gaan uitleggen als verzwijgen van jezelf. Voor dit soort gedachtespinsels heb ik vast tijd genoeg voor als ik even van de verbale deelname aan het maatschappelijk verkeer ben uitgesloten.
Hoe lang dat zal zijn, daarover verschillen de meningen nu nog maar we gaan straks meer informatie ophalen tijdens een opnamegesprek. Daarover bericht ik u nog nader, het zal tenslotte voor mezelf ook een hele ervaring worden, zwijgen.
Dat ophalen van de informatie vind vandaag plaats terwijl ik morgen verwacht wordt voor “de ingreep”. Ook de nieuwe manier van doen zullen we maar zeggen.
Horen, zien en zwijgen dat wordt het parool voor de komende dagen, als de anderen dat maar begrijpen. Het zal wel meer horen, zien en gesticuleren worden, zwijgende praten eigenlijk.
Naschrift; de gesprekken zijn inmiddels geweest en de angstverhalen over zes weken zwijgen, een paar dagen niet mogen kuchen en hoesten en alle andere verhalen, allemaal niet waar.
Waar de deskundigen op duiden is op stemrust, dat klinkt alweer anders dan zwijgen. Bedoelt wordt ongeveer hetzelfde met dit verschil dat er wel wat gezegd mag worden maar zo min mogelijk. Voor sommigen zou een verbod beter zijn denk ik, niet dan?