Een soort van tussenbericht noem ik het maar even want het is een interbellum. Na bezoeken in het ziekenhuis van vorige week is er wat relatieve rust in de situatie gekomen. De eerste drie maanden niet meer terug en niet hoeven te weten wat de stand in het bloed is van de foute celletjes, zoals aangeduid door een van de kleinzoons. Dat geeft, in ieder geval voor nu, even rust. Wat ook rust geeft is dat er nu iemand in het ziekenhuis is die we kunnen bellen. Dat hadden we nog niet dus dat is voor de komende periode een soort van vluchtstrook waar we altijd terecht kunnen. Allemaal rustgevende dingen zult u denken, dat zal wel achterover leunen en rustig aan doen worden. Dat is nu net weer niet zo want de andere Aardse vragen gaan gewoon. Gelukkig is het programma, door de feestdagen, vandaag is Koningsdag, een beetje in de war. Het is voor ons in ieder geval een rustmomentje. En in afwachting van een nieuwe nakomeling; want dat staat ook nog in de planning de komende weken. Dat is iets om naar uit te kijken. En nu maar hopen dat alles goed gaat en vooral dat iedereen gezond is en blijft.