Dat we nogal aan de wandel zijn mag u niet vreemd zijn. Dat ik daarover nu en dan schrijf is niet meer dan logisch want het omvat een groot deel van onze wereld. En ik mag daar niet te somber over zijn, over onze wereld, al was het maar om alle aandacht die anderen ons geven. Gisteren nog een afspraak gehad voor een kopje koffie met de gemeentesecretaris van onze gemeente en in zijn kielzog kwam, onaangekondigd maar daarom niet minder welkom, de burgemeester mee. Een heel fijn en open gesprek die, zoals alle gesprekken de laatste tijd, opent met een relaas van mijn kant wat de stand van zaken is. Hoe we er gekomen zijn en wat het voor de naaste toekomst betekent ( wat we zelf ook niet weten). Dus daarover geen klagen en dan de dag erna, vandaag dus, even heerlijk napraten met het andere Klinkertje, tegenwoordig vooral tijdens het wandelen. Hoewel het praten in het rijdende Praathuis ( de auto) ook nog regelmatig plaats heeft kiezen we er de laatste weken vooral voor om te wandelen in plaats van te rijden. Wandelen in de eigen omgeving waaronder de Loenermark maar ook al een paar keer in de naaste omgeving. Wandelend van huis vertrekken en weer aankomen, dat is toch het leukste wat er is. Vandaag zijn we een wandeling gelopen die we voor een deel al eerder hadden gelopen maar nu toch weer anders. Na eerst de toestand van mijn oude buurt in ogenschouw te hebben genomen zijn we via via naar de Doonweg gelopen. Die hebben we tot de Coldenhovenseweg doorgelopen en gaat daar ergens over in de Imbosweg. Die hebben we gelopen tot de asfaltering ophoudt en daar naar rechts gedraaid en die weg afgelopen. Op een gegeven moment, na Landall het bos ingelopen tot we uitkwamen bij een, potentieel, mooie parel van Eerbeek; Kersten’s molentje. Gelegen aan de Gravinnenbeek doet het al lang geen dienst meer want de wateraanvoerende beek staat droog. Vanaf de sprengenkop tot een de Eerbeekse beek, waar deze beek in uitmondt; zo droog als wat. Ook het watervalletje wat veel van de wat oudere Eerbekenaren zich wellicht nog kunnen herinneren staat droog. Terwijl het, indertijd, ook al een mooi en bijzonder plekje Eerbeek is. Waar de tegenover gelegen weide in mijn herinnering eens stuk kleiner was en er een soort van wei lag waar je kon recreëren. Dat gebeurde vooral in het weekend en, zo hoorde ik deze week van een oude kameraad, waar ook schoolklassen zich op een mooie middag wisten te vermaken met een balspel, of anderszins. Maar buiten dat; de beek staat droog en het watervalletje functioneert als gevolg daarvan niet meer en daarmee is een uniek stukje Eerbeek niet meer functioneel. Nu ben ik misschien een sentimentele oude man die terugverlangt naar sommige dingen van vroeger maar dat is dan maar zo. Dit vind ik veel beschermenswaardiger dan een beeldje van Papiermakers op het Stuyvenburgplein. Niet dat het onaardig is, helemaal niet, maar dat geld zou ik liever besteden aan wat echt nodig is. Het herstel van de bekenloop in Eerbeek en omgeving is erg nodig want als dat gebeurd gaat ook het watervalletje bij Kersten’s Molentje weer lopen. En waar dan iedereen, toeristen maar ook Eerbeek en omgeving, van genieten kan. Na de enorme opknapbeurt van de Eerbeekse beek, van de sprengenkop tot aan “de Korenmolen” ( die zoals we weten een oliemolen is) kan de rest van het bekenstelsel, inclusief de sprengenkoppen van de Gravinnenbeek een dergelijke opknapbeurt goed gebruiken. Dat is in 2017 al eens ter hand genomen zo lees ik bij de Bekenstichting maar, om voor mij onduidelijke redenen nu gestaakt. De melding dat er machinaal werk moet gebeuren ( en dus geld kost) zal daar vermoedelijk debet aan zijn. Waar water is is leven, en dat geldt voor Kersten’s Molentje evengoed als het centrum van Eerbeek waar nu toch (opnieuw) de gedachte, na een opknapbeurt van 1,9 miljoen van het centrum, weer rondwaart om de beek meer en beter zichtbaar door het centrum te laten stromen. Dat zou tijd worden, net als mijn roep hier, om het water te herstellen waar het kan. Dat een kilometer, delicaat, graafwerk dat in de weg staat, dat idee staat mij tegen.
