Vanochtend een kopje koffie wezen drinken. De afspraak stond al heel lang en door de omstandigheden is het steeds uitgesteld en ik hoef u niet te vertellen hoe dat kan.
Het was een mooi gesprek zoals je die soms hebt en ik krijg daar goeie zin van. Heerlijk gewoon, weer eens op inhoud een paar dingen goed uitgelegd gekregen en tot me door laten dringen. En dat door iemand waarvan ik naderhand weleens verwijten heb gehad dat hij op die plek zit. U moet weten dat ik er mede verantwoordelijk voor was dat hij daar terecht kwam. Volgens mij heeft hij er met de mogelijkheden die hij heeft er een succes van gemaakt. Dat maakt mij een tevreden maar nog niet gerust mens. Als het voorgaande een beetje langs u heen 
gaat en u denkt; waar heeft ie het over? Duidelijker dan dit ga ik niet worden, het is meer om mijn gedachten te kanaliseren, u heeft er niet veel aan.
Nu was ik voor dat kopje koffie in een nabijgelegen stadje waar ze nogal van de sofen en de duurzaamheid zijn. Niets op tegen en ik moest terugdenken aan een ander gesprek deze week door iets waar ik langs reed. Een soort van windmolentje maar dan anders, een heel sierlijke vorm die ook leuk is om naar te kijken, beter dan die grote propellers, in mijn ogen in ieder geval.
In dat gesprek werd beweerd dat met deze windvanger er veel elektriciteit kan worden opgewekt. Nu zocht ik een foto die kan illustreren hoe dat eruit ziet maar ik kan er geen vinden. Terug rijden? Nou nee, dat is helemaal niet duurzaam en ik ben niet zo’n artiest die het dan kan tekenen. Een volgende keer als ik er langs kom maak ik snel een foto en kom er op terug.
Waar kopjes koffie niet goed voor zij