Ben op een rare manier weer aan de slag. Door mijn afwezigheid lijkt de orde van de dag in de fractie verloren en zag ik geen andere mogelijkheid dan zelf weer op die trein te stappen. Om erger te voorkomen en om de geloofwaardigheid van de onze partij, onze afdeling en onze fractie. Het gaat me zeer aan het hart als daar afbreuk aan gedaan wordt. Zeker waar het de lokale activiteiten betreft. Om vele redenen gaat het anders, gaat het mis, gaat het niet en vooral niet zoals je wil, en allemaal om goede redenen. Het maakt wel dat het nu dan maar klaar is met de rust die me niet gegund is, blijkbaar. U weet misschien hoe het gaat, iedereen zegt je wel te willen ontzien en dat menen ze ook maar evengoed sturen ze je mailtjes in cc waarvan ze bijna toch zeker weten dat je ze leest. Tot je er zelf aan toe bent is de gedachte en dat ben ik eigenlijk nog niet. In de opruiming van de spullen van mijn ouders kom ik teveel dingen tegen waarvan ik een brok in de keel krijg. Die me nog pijn doen en die ik soms maar moeilijk kan plaatsen. Ik ben nog niet in evenwicht en zeg nu tegen mezelf dat het oppakken van de politiek daarbij helpt. Het mag zo zijn en ik hoop het ook hoewel het nog geen twee weken geleden is dat we in Dieren waren, dat geeft te denken.