Het was de afgelopen week de laatste gewone week van dit jaar. Iedereen nog aan het werk voordat de feestdagen losbarsten. Het zal vast met de leeftijd te maken hebben maar de feestdagen komen en gaan steeds sneller. Na thuiskomst uit ons vakantiepaleis heeft het andere Klinkertje ons huis in de kerstsfeer weten te brengen. Dat is maar goed ook overigens want an het weer is het (nog) niet te merken. Maar goed, het huis is mooi aan gekleed en deze week veel gewerkt en met het werk bezig geweest. Nu, op deze zondag die ook al een beetje sombertjes is, gaan we de verjaardag van onze jongste vieren. Nu heb ik vast al weleens vertelt dat de Kerst bij ons thuis altijd in het teken stond van mijn opoe. Die was 2e Kerstdag jarig en weer of geen weer, wij in de ochtend van 2e Kerstdag om 7.30u de auto in om tegen 10u in het Noorden aan te komen, net op tijd voor koffie en gebak. Nu staat de aanstaande Kerst altijd in het teken van de verjaardag van de jongste; wie kan wel en wie kan niet want het is voor ons een beetje hetzelfde; beiden in de vakantieperiode jarig en daardoor is het soms ook lastig. Maar na de verjaardag vandaag gaan we ons richten op de Kerst en Oud en Nieuw. Nu werk ik met Oud en Nieuw ( hopelijk twee vroege korte diensten) en dus hebben we met Kerst zes dagen vrij en tijd om leuke dingen te doen. 1e Kerstdag gaan we eten met z’n allen en voor ons het hoogtepunt van de hele feestdagen. Niets zo fijn als we allemaal aan onze grote tafel zitten en traditioneel gaan we altijd gourmetten. Dat is een fijne traditie die de nodige voorbereiding vergt. Geen gourmetschaal is aan ons besteedt; wij doen alles zelf. Heerlijke eigen hamburgertjes, zelf de biefstukjes, de schnitzels en ander vlees gesneden. Kaas en ananas, stokbrood, en de gekochte en zelf gemaakte sausjes op tafel en o ja; hoe doen we het ook alweer met de elektriciteit? Ach het zijn zo de dingen die de voorpret maken want u weet het; van de voorpret moet je het, net als met vakantie, hebben. Die laatste gewone week werken was trouwens nog wel een heftige; bijna het kabinet weg en op het wereldtoneel werd een bindende verklaring door 192 landen ondertekend met betrekking tot het klimaat. Dat een paar dagen later er al landen zijn die het akkoord anders uitleggen laten we maar even terzijde. Het principe staat. Dan blijft er al het gedoe over de vluchtelingen waar inmiddels in Frankrijk een enorm politiek gewin dreigde voor ultra rechts en in Denemarken stemmen opgingen om vluchtelingen financieel te plukken. In Nederland stond een gemeentehuis bijna in brand en weet de politiek zich nog steeds geen raad met het vooral Europese onderwerp. Het zit natuurlijk in ons systeem gebakken dat de politiek, het bestuur, rekening moet houden met de kiezer. Zij kan niet over de hoofden van de kiezer regeren en diezelfde kiezer links laten liggen tot de volgende verkiezingen. Dat het dilemma van het politiek bestuur; wel regeren, vooruit zien en wijze besluiten nemen zonder altijd maar het gesundenes Volksempfinden te volgen. Het vergt moed en beleid om te zeggen dat vluchtelingen weg sturen, de grenzen dicht doen en dan te doen alsof er geen probleem is. Die moed en dat beleid zie je nationaal en ook internationaal niet en dat is schadelijk voor de democratie. Een democratie die nationaal deze week toch al een enorme opdonder kreeg. Niet omdat er allerlei VVD zaken aan het licht kwamen die ongrondwettelijk waren maar vooral omdat er ook door de PvdA geen consequenties aan verbonden werden. Dit had de PvdA eens moeten gebeuren Didi, dan stonden de VVDers te dringen om er schande van te spreken en koppen te willen zien rollen. Het toedekken van ongrondwettig gedrag kan niet en mag niet, maar het gebeurde wel. En zo gaan we het nieuwe jaar in; met een regering die tegen haar houdbaarheidsdatum aanloopt en die de weg kwijt is door het gebrek aan regie en leiderschap van die ene VVDer die er wel heel timide uitzag deze week, en terecht. We gaan het zien wat het wordt maar vertrouwenwekkend voor het komende jaar is het allemaal niet en er komen verkiezingen, zo verwacht ik. Die uitslag zie ik met angst en beven tegemoet.