Laptop

Wij, mijn eega sinds 30 jaar en ik hebben een vaste gewoonte in ons leven en dat is het zondagochtend bezoek. Waar anderen naar de kerk gaan, huishoudelijke klusjes doen, naar het voetbal of andere dingen doen gaan wij naar de ouderlijke residentie van mijn zijde. Dat doen we al sinds ze ( eerst mijn vader en moeder, nu alleen nog mijn moeder) sinds een tiental jaren zeer bij ons in de buurt zijn komen wonen.
Die bezoeken zijn altijd weer anders, enerzijds door de onderwerpen die besproken worden dan wel door de dingen die er te doen zijn. Zo is het zondagochtend bezoek pas naderhand te beschouwen als gezellig, zinvol, leuk of anderszins. Natuurlijk zijn er de steeds terugkerende onderwerpen als de kinderen, het weer, etc.
Mijn moeder mag graag mee gaan met haar tijd zo is voor een aantal jaren geleden een kekke laptop gekocht nadat de desktop computer een aantal jaren was uitgeprobeerd.
Die laptop staat op eettafel in de woonkamer en aangezet zoekt hij als vanzelf verbinding met de wonderlijke wereld van wifi. Heel mooi dat dat allemaal kan, filmpjes op YouTube kijken van allerlei muzikanten die ik met geld toe nog niet zou bekijken. Ik zal het verder niet verklappen maar muziek uit Tirol speelt een belangrijke rol. Verder niet belangrijk, zij vind het mooi en krijgt er goede zin van als dat nodig is.
Nu is het bedienen van de laptop, ondanks een aantal computerlessen en aanwijzingen altijd nog een wereld waarin mijn moeder zich niet altijd thuis voelt.
“Doe ie dat maar”, nee ma; zelf doen. Het blijft moeilijk om al die begrippen te onthouden, te begrijpen en te kunnen gebruiken.
Het gevolg is dat zij vooral troost vind in het doen van Patience en bij de pogingen verder in te breken op de mogelijkheden van de computer weleens mis klikt. Niet getreurd want in ieder geval op zondagochtend komt er iemand die daar wat aan kan doen.
Nu is zij niet de enige gebruiker van de laptop want u kent het wel; je bedenkt iets wat je een ander wil laten zien en dat kan via de wonderlijke wereld van wifi en daarvoor wordt de laptop van mijn moeder in gezet.
Allemaal prima, maar soms klopt een instelling niet helemaal ( Java, Adobe, noem maar) en dan wordt er gehobbyd dat het een lust heeft. Niets meer van de oorspronkelijk instellingen terugvindend baan ik me een weg door de chaos die anderen gecreëerd hebben tot ik weer alles ingesteld heb zoals mijn moeder het graag heeft.
Dat zij een beetje, moeizaam maar toch, haar we kan vinden door de wonderen van de moderne techniek.