Les 2

Opa’s zijn cultureel bepaald. Nou dat klinkt weer lekker duur maar is het niet. Je kan het niet eten maar hier wordt bedoelt dat een opa in een Afrikaanse stam anders is dan een (aanstaande) opa in Eerbeek. Om te zeggen; een wereld van verschil, voert niet te ver, geen moment. Maar ook binnen Europa zijn er al behoorlijke verschillen.
Het belangrijkste verschil is wel de betrokkenheid en de verhouding tussen man en vrouw. In oude Amerikaanse series zie je altijd dat zodra het kind geboren is er een glas met een soort alcohol op gedronken wordt en een sigaar opgestoken, samen met vrienden en familie ( opa). De man is ook niet niet bij de bevalling maar wacht ergens ver in het ziekenhuis op de bevalling van zijn voruw waarbij de belangstelling vooral uitgaat naar het product; de baby. Daar achteraan gehobbeld komt dan nog hoe het met de kraamvrouw is. Rituelen die we in het Calvinistische Nederland nauwlijks kennen. Het Calvinisme, of het nieuwe Calvinisme ( de behoudendheid welke progressieven nastreven) maken dat wij thuis bevallen, als het even kan. Goedkoop, in je eigen omgeving en geen gedoe want het is toch heel normaal.In alle andere landen van Europa is de gewoonte dat er bevallen wordt in ziekenhuizen, speciale klinieken; in ieder geval onder begeleiding van een arts.Nu hebben we het niet over de rol van oma’s maar zij spelen een cruciale rol in de thuisbevallingen. Nu oma’s genoemd zijn komen in hun kielzog de opa’s mee en krijgen ook de taken in het veranderde huishouden van het nieuwe gezin of het verrijkte gezin. Hier hangen opa’s wel aan de laatste mem, en meestal vinden ze dat nu niet erg. Van opa’s wordt, in zijn algemeenheid, het minste verwacht. Zij hoeven geen bijstand te verlenen aan het kraambed en als er al kleinkinderen zijn is zijn taak die bezig te houden. Opdat de rest hun gang kan gaan. Dus aanstaande opa’s, weet wat je te wachten staat. Stel je in op veel stress, nervositeit van alle kanten en weet dat als het erop aan komt jij niet de rots in de branding bent, dat is oma.