Limburg

Een poosje stil geweest, en terecht. Hitte was eigenlijk de grootste boosdoener en daarnaast hebben het andere Klinkertje en ik wat van vakantie genoten. Weliswaar aangepast maar toch. Zo zijn we een dag naar Zuid-Limburg geweest, heerlijk en mooi. Het weer werkte mee, wel warm maar net niet te. Op zoek naar wat bijzondere exemplaren in het Dierenrijk belandden we op een natuurbegraafplaats, diep in Zuid Limburg. Auto lekker onder de bomen kunnen parkeren, mooi plekje voor mij om te slapen in de auto, dat ook. Zo zie je maar dat de wensen zich aanpassen naar de omstandigheden, en die maken dat overdag nog steeds uit drie delen bestaat, en ertussen moet even geslapen worden, anders is het niet vol te houden. Goed, diep in Zuid-Limburg op een prachtig plekje belandt na een behoorlijke rit, voor ons toeristen is het dan toch heerlijk dat er maar 100 km/h mag worden gereden. Het verkeersbeeld is veel rustiger en daardoor pakken we wel vaker de snelweg om ergens te komen. Goed, diep in Zuid-Limburg van de snel weg en een provinciale weg en Tom die ons de weg wijst met kronkelroutes, het was top. Na zoveel gereden te hebben moeten we echt even en daarvoor kwamen we terecht op een weggetje die  zo uit “Dagboek van een Herdershond” leek te zijn gestapt. Voor en achter ons heuvelt het landschap om ons heen, geweldig. We hadden direct het gevoel in een ander land te zijn, en dat is Limburg natuurlijk wel een beetje. Nadat we wat gegeten, gedronken en afgeladen hadden weer verder door het steeds meer geaccidenteerde landschap. Tot we dus belanden op de eerste bestemming, in de buurt van de natuurbegraafplaats. Onderaan een heuvel lag de parkeerplaats en om er te komen moesten we een hoogteverschil van zo’n dertig tot veertig meter overbruggen, en overbruggen betekent klimmen in dit geval. Daar aan gekomen bleek al snel dat het gezochte hier niet kon worden gevonden maar toch de schoonheid van het uitzicht, en de aangelegde begraafplaats bewondert. Tegenstrijdig genoeg was het ook heel mooi, met wat grote en kleine vijvers en steeds dat uitzicht. Heel mooi en natuurlijk ingericht. Niet gevonden dus op een gegeven moment weer naar beneden en verder gelopen, vals plat, naar een ander punt in de omgeving die een mogelijkheid zou kunnen zijn. Na ook hier niets gevonden te hebben werd het tijd voor een slaapje en ging het andere Klinkertje in de buurt nog even kijken. Lekker geslapen onder de bomen en jawel; in de tussentijd had het andere Klinkertje het gewenste (zeer zeldzame) exemplaar ontdekt. Missie geslaagd en we kunnen naar huis, wat we natuurlijk niet hebben gedaan want zo vaak komen we er niet. Via Simpelveld naar Vaals gereden; en op het drielandenpunt was het een drukte van jewelste, wat een gekkenhuis. Bovendien voldeed het niet meer aan mijn herinnering, ik was er al eens geweest, een dikke veertig jaar geleden. Met Tienertoer naar Valkenburg en daarna Simpelveld alwaar op de bus gestapt moest worden naar Vaals waar de bus bij het drielandenpunt stopte. Daar stond een paal met een hekje erom heen. Niet veel te beleven, in mijn herinnering en dus op de bus en terug om via een uitstapje in Valkenburg weer de thuisreis te aanvaarden. In Valkenburg was het dat jaar, net als nu, warm en genoot ik op een terrasje mijn eerste Leeuw biertje, gebrouwen in Valkenburg, heerlijk kan ik me nog goed herinneren. Maar goed, op het drielandenpunt anno 2020 was van dit soort mooie herinneringen niets terug te vinden, een en al Horeca en de grenspaal hebben we uit de verte aanschouwd, veel te druk. In Coronatijd geen risico’s en dus zijn we uiteindelijk weer door gereden, nu richting Valkenburg aan de Geul via Margraten en natuurlijk de kronkelroutes van Tom lieten ons hele mooie plekjes zien. Via de Cauberg kwamen we onder in Valkenburg aan, waar net na de grotten een driesprong is met allerlei cafés en restaurantjes. Het was echt ongelofelijk want die hadden ook hun terrasjes op de trottoirs gedeponeerd met als gevolg een enorme drukte. Dachten we nog dat het In Vaals druk was, nou Valkenburg spande de kroon, en onder ons commentaar dat de Corona politie hier toch goed zou kunnen cashen zijn we via het prachtige station van Valkenburg richting Sittard en Roermond terug naar huis gereden, het was een prachtige dag.