Even aan het kijken naar het WK hockey, een aardige wedstrijd maar Nederland mist een beetje pit. Een mannetje die de wedstrijd naar de hand kan zetten wordt gemist en daardoor kan Zuid Korea toch aardig meekomen. Nee, we missen iemand, iemand heb ik zeer bewonderd en begekt, ik geef het toe, in London. Tijdens de Olympische Spelen veruit mijn favoriete sporter; Roderick Weusthof, let ook even op de c in rick. Geweldig zoals zijn oude leu dat bedacht hebben. Maar het schijnt dat 32 jaar, en dat is ie, wel een leeftijd is waarop de tandartspraktijk voor het hockey gaat, ik verzin maar iets. Jammer is het wel, geen pit en geen lachen bij de Nederlandse ploeg. Het is het geloof in eigen kunnen, de arrogantie ( wie maakt mij wat en de wie ben jij nou helemaal mentaliteit) die we missen. Netten mensen allemaal, keurig aan de studie en een enkeling aan het werk. Iemand met ballen missen ze nu in Den Haag waar Jacques Brinkman mee mag commentaren, ook zo’n keurige man. 
Hij heeft een behoorlijke tik gehad dit voorjaar na een doorgemaakte TIA, zo lees ik net op internet. Nu was dat bericht vooral in de Telegraaf breed uitgemeten, reden waarom ik het niet gezien of gelezen heb, denk ik dan maar. Maar aan Brinkman zelf niets te merken en hij verkoopt, of bezit ook een deel van het Princessconcern, de elektronica artiest uit het zuiden van het land. Hockeyen dus; Jacques vond het wel ok maar ik denk dat het er niet veel zijn die het deze keer met hem eens zijn. Misschien moeten ze Tom ( van ‘t Hek) nog maar eens vragen. Niet voor commentaar maar voor ballen in het veld, of Teun de Nooijer of, en zo staat er echt een heel lijstje van spelers die meer ballen hadden dan die er vandaag in het veld stonden. Het is het begin van het toernooi en er komt nog een ander toernooi aan, een waar ze de bondscoach niet zomaar kunnen vragen waarom de ploeg geen ballen heeft/had. De journalist die dat vraagt loopt zelf met een hoog stemmetje weg, vermoedelijk.