Tot nu toe waren mijn eega sinds dertig jaar en ik nogal impulsieve mensen. Intuïtief mag ook maar zelf zie ik meer in de term impulsief, en dan vooral en alleen eigenlijk bij de aanschaf van spullen. Of het dan gaat om een auto,een bankstel of om een friteuse, als zij en ik het idee hebben dat er iets nieuws moet komen dan is ie er z.s.m. Zonder dralen en alleen geleid door de portemonnee betreden we de verkooparena waar het plaats zal hebben, waar het moet gebeuren.
We zitten in zo’n periode dat er van alles begint te rammelen maar niets nog echt stuk is. Dat is de periode van verkennen. Er zijn mensen die over van alles heel lang na kunnen denken, zich niet haasten, die denken: als het deze niet wordt, dan wordt het wel een ander. Zo zitten wij niet in elkaar, als we ervan overtuigd zijn dat het goed is dan is het goed. Natuurlijk heeft dat weleens een teleurstelling opgeleverd maar dat is maar zelden. Een eettafel waarvan we dachten dat ie prachtig was is een poos onder het bed beland omdat hij in een andere woonkamer beter tot zijn recht gekomen was.
Een actueel probleem zijn een paar elektronische apparaten zoals een laptop die weliswaar nog redelijk is ,maar nu een blauw scherm had. Dat is een teken aan de wand dat er iets niet helemaal Ok is met het apparaat. Dat gevoegd bij een minder gebruiksgemak maakt dat we aan het uitkijken zijn naar een ander. Oriënteren op het onvermijdelijke, de aftocht van de laptop. Maar dan? Wat een keuzes en mogelijkheden, een goedkope laptop of gaan voor de kwaliteit van appel. Een paar hele mooie hebben ze wel maar met een prijsje waar je met gemak nog drie nieuwe laptops van haalt. Waarom dan toch nadenken? Er wordt veel gewerkt aan de machine dus een bepaalde kwaliteit mag ie wel hebben. Die er nu staat is toch te eenvoudig in zijn soort om er zo lange dagen aan te werken. Dat moet echt beter maar tegen welke prijs? Dan is e nog een probleempje met het fototoestel, piept en kraakt aan alle kanten, in het bos denken de beesten dat de oorlog is uitgebroken en slaan massaal op de vlucht.
Nu kent u de riedel inmiddels: oriënteren, wat wil, wat zoek je, compact of voor de eerste keer toch spiegelreflex? Keuze te over maar we zijn wat sommige dingen nogal honkvast dus qua fototoestel belanden we al snel bij een kanon. Niet dat anderen niet goed zijn maar het voelt prettig en vertrouwd. Appel, kanon, de wagen van het volk en wat de tv is een product uit de erfenis van meneer Frits altijd nog een voorkeur die we hebben.
Hoe het gaat uitpakken weten we, geheel tegen de normaliteit in, nog steeds niet, hou u op de hoogte.