Bij Nieuwegein rechtsaf, normaal gesproken niet mijn favoriete kant maar vooruit.
Ben gebeld ( zo noemen we telefoneren ten Oosten van Utrecht) door het ziekenhuis, met een heel verhaal. Nadat Nieuwegein een stuk aangenamere klank heeft gekregen in mijn leven door de doorlopen procedure beluister ik het hele verhaal van de verteller aan de andere zijde.
Hij is arts en ook onderzoeker en nu gaan ze onderzoeken of ze de voorgeschreven duur van een jaar om een bepaald medicijn te gebruiken met een half jaar kunnen bekorten. Hij komt met het verhaal dat minder en korter medicijnen slikken natuurlijk beter is en daarom waard om te onderzoeken. Het meest investeert de onderzoeker aan de uitleg van een double blind onderzoek. 
Eerlijk gezegd; als ik het verhaal van de onderzoeker terug breng tot de kern zou ik er nog eens goed over moeten nadenken. Uiteindelijk moet het resultaat zijn dat het medicijn bij een half jaarlijks gebruik net zo effectief is als bij een jaar lang gebruik. Dat zal een paar centen schelen, maar dat zegt de onderzoeker niet. Het onderzoek wordt vast gefinancierd door zorgverzekeraars of hun stromannen. U kent mij, die vragen ga ik stellen als ik moet verschijnen in Nieuwegein, binnenkort. Moreel voel ik me aan Nieuwegein wel verplicht om op enige wijze mee te werken, ook als het een ander onderzoek was geweest. Zo zit ik wel in elkaar, anderen hebben profijt van onderzoek, de onderzochte in het algemeen niet. Dat geeft ook niet, het is een soort van solidariteit met mensen die nog niet weten dat ze ziek gaan worden, gedotterd gaan worden ( hè Jan, dat kan snel gaan nietwaar, wat nu beroerd in de gezondheidszorg, dezelfde dag gedotterd in plaats van een aantal weken wachten, maar goed, hopelijk gaat het je goed) . Als ik tijdens het gesprek de indruk krijg dat het een financieel gestuurd onderzoek is bedank ik ter plekke nog. Zo ben ik dan ook wel weer.