Inmiddels 14 jaren geleden is het vandaag op de dag af dat mijn pa overleed. Dat laat nog steeds sporen na en ik weet nog goed hoe verdrietig ik was ondanks iedereen die meldde dat het wel goed was zo. Natuurlijk; hij was 85 jaren geworden maar had ook die gevreesde ziekte op gelopen waardoor hij al jaren min of meer afwezig en anders was. En toch, dat moment dat het afscheid definitief is viel me heel zwaar. Het besef dat je iemand nooit meer ziet noch spreekt viel als een mokerslag. Heel heel verdrietig en ik kon mezelf niet tot bedaren brengen. Maar ja, je kan ook niet weglopen en even ergens anders tot rust komen. Onlangs zijn we verhuisd en onze nieuwe buurvrouw van 99 jaren vroeg, die achternaam van jullie komt me bekend voor maar niet door mij of onze dochter maar door pa. In die generatie toch nog steeds een bekend persoon. En zo pa blijf ik geregeld aan je denken of wordt herinnerd aan je. Wat je hebt betekend voor een bepaalde generatie en hoe zij zich jou herinneren. Maar de mooiste herinnering aan jou is het volgende; we gingen met het oude Opeltje een dag op en neer naar het Noorden, waarom weet ik niet meer maar ik was een hele dag alleen met je. Natuurlijk naar opa en opoe en ook naar tante Grietje. De reden van het bezoek en waarom we met zijn tweeën waren weet ik niet meer maar je vertelde van alles over Valthermond en je vroegere vrienden. Natuurlijk werd er door jou over politiek gesproken en op de terugreis had ik een eigen fles met limonade. De echt belangrijke dingen kwamen pas later en niet tegen mij vertelt maar tegen het andere Klinkertje, een openbaring was het. Reden ook waarom je vanuit de veenkoloniën in het Gelderse beland was, eigenlijk, zoals het hele leven, puur toeval. Op welke reis je nu bent, en of je op reis bent weet ik niet maar mocht het zo zijn; alle goeds, kortom; ik mis je nog steeds. Troost vind ik altijd in een lied van wijlen Bram Vermeulen, heel treffend en volgens mij al eens eerder door mij gebruikt in een blog.
Pa
En als ik doodga huil maar niet
Ik ben niet echt dood Moet je weten ‘T Is maar een lichaam Dat ik achterliet Dood ben ik pas Als jij me bent vergetenEn als ik doodga treur maar niet
Ik ben niet echt weg Moet je weten Het is de heimwee Die ik achterliet Dood ben ik pas Als jij die bent vergetenEn als ik doodga huil maar niet
Ik ben niet echt dood Moet je weten ‘T Is het verlangen Dat ik achterliet Dood ben ik pas Als jij dat bent vergetenDood ben ik pas
Als jij mij bent vergetenSongwriter: Bram Vermeulen