Onlangs nog even bij vrienden in hun heerlijke tuin waar het goed toeven was met de temperaturen van die dag. In het gesprek kwamen we er tot onze verbazing achter; we hebben we promotie gemaakt. Dat is niet niks, zo denken wij napratend in de auto. Het is een beetje een lang verhaal maar ik ga proberen om het kort te houden en te beginnen bij het begin. Dat ligt volgens mij in Zevenaar, jaren geleden waar hij en ik een therapeutische groep deden met oudere mannen. Al pratende kwamen we erop dat de perceptie van vrienden en vriendschappen erg verschillend is voor mannen en vrouwen. Eenvoudig gezegd; vrouwen noemen vrienden wat mannen voor kennissen verslijten, en soms omgekeerd. Dat was voor sommigen onder de aanwezige mannen een hele openbaring dat wij toch echt anders in elkaar zitten dan vrouwen. ” Hij praat zo weinig over wat ie voelt”; was het commentaar van menig echtgenote tijdens andere gesprekken die we voerden in onze toenmalige hoedanigheid. Het kweken van de wederzijdse erkenning dat het soms zo is was een schone taak die ons toekwam.