Het is een groot drama, de aanslagen in Parijs zijn een verschikking en openen ons wederom de ogen dat niet iedereen een zelfde wereldbeeld heeft als wij, in de Westerse wereld. Dat er altijd mensen zullen zijn en blijven die een ander wereldbeeld hebben en daar ook die anderen aan willen onderwerpen. Meestal heeft religie daar iets mee te maken maar nog vaker wordt religie als kapstok, als excuus, gebruikt om over anderen macht te willen uitoefenen. Daar gaat het eindelijk altijd om; de macht hebben om anderen jouw wil op te leggen. Dat uitte zich afgelopen vrijdag in een enorm trieste affaire die ineens de term barbaren populair maakt. Nu gaat het mij niet zozeer om Parijs maar wel de mate van hypocrisie die optreedt als iets dergelijks in onze buurt gebeurd. Waar in Bagdad of Libanon of in een Afrikaans land 129 mensen omkomen bij een bomaanslag dan is dat niet dan een melding in de krant, op het journaal en berichtjes op Twitter. Dat is wat er overblijft van al die mensen die alleen het afgelopen jaar al, onschuldig, zijn omgekomen. Natuurlijk is het goed dat we ons zo bezig houden met Parijs maar alsjeblieft, vergeet de moeders, vaders en kinderen niet die niet in Parijs zijn omgekomen als gevolg van een bom- of andere aanslag. Niet zo selectief zijn op West Europa en andere continenten vergeten, of minder belangrijk. Is het niet zo dat dit soort selectiviteit juist bij geradicaliseerden geldt als bewijs voor de verontachtzaming van hun ideeën en hun wereld. Daar moeten we veel meer bedacht op zijn, de wereld is gemondialiseerd, niet alleen in het Westen maar over de hele wereld. Dat vereist dat we de rijkdom, of de armoede veel beter dan nu verdelen. Het is een oud dogma. Als wij hen ( voor het gemak maar even “de derde wereld”) niet laten delen in de rijkdommen van de wereld dan komen zij het halen. Hebben ze gelijk? Zij willen net als wij het beste voor hun kinderen en dan zijn we verbaasd, verbaasd dat zij daar ook veel voor over hebben. Dat heeft overigens niet zo veel te maken met de aanslagen van nu in Parijs, ik ben ook selectief met wat ik schrijf.