at is wat ik denk als er blauwe brieven binnenkomen, zeker als ik al weet dat er geen geld komt maar geld gaat. Nu vond de belasting dat ik vorig jaar te weinig betaald had, daar was rekening mee gehouden maar dat betekende ook dat er voor dit jaar alvast extra bij gepast moet worden. Dat was een onverwachte tegenvaller. De brieven komen al redelijk vroeg in de ochtend de brievenbus door dus dit nieuws beheerst de dag. Benieuwd of het gevoel van dubbel gepakt worden morgen weer weg is.
Natuurlijk; het is maar geld, we hebben zoveel verdient of gekregen dat er nu wat extra bij moet. In het kader van solidariteit is dat in ons systeem geen punt. Het blijft lastig jezelf te overtuigen dat het geld ( de belastinginkomsten) goed terecht komt, zie er de laatste anderhalf jaar vooral gebruikt worden voor zaken waar ik het persoonlijk niet mee eens ben.
Maar goed; het geld zal betaald moeten worden en meestal lees je op de brief dat het per maand of in andere delen betaald kan worden. Nu niet, voor 30 juni betalen zegt de brief streng, en geen dag te laat hoor, want anders komt de overheid achter u aan. Tja dat is wel heel vervelend, liever de pijn iets verdelen en dus gebeld met het nummer op de brief. Vandaag is de vrijdag na Hemelvaartsdag en dus het een bandje aan de andere kant van de lijn dat het vandaag, in ieder geval voor de belastingdienst, geen werkdag is. Maandag tot en met vrijdag van zo laat tot zo laat maar niet vandaag want het is geen werkdag. Zou de belastingdienst dat expres doen, al die brieven op woensdagmiddag, aan het eind van de dag, hup naar de Post dan wordt op een dag bezorgd dat we er niet zijn. Sterker, we zijn er vier dagen niet voordat de burger, al dan niet boos en opgewonden, contact kan opnemen met de dienst die ook zorgt voor ‘s Lands inkomsten. Maandag wordt het dus, het is niet anders.
Al denkende over deze, relatieve, sores schiet me weer een verhaal over de asymmetrie in de generatieopbouw. Er zijn sociologen die mijn generatie, geboren tussen 1955 en 1970, de verloren generatie noemen. Verloren omdat deze generatie het meest last zou hebben van een uit de hand gelopen bevrijdingsfeest die zorgde voor explosieve bevolkingstoename in de periode 1945 tot 1955.
Boeken vol met wijsheden over mij en mijn leeftijdsgenoten zijn eraan gewijd.
Persoonlijk voel ik me er niet zo bij thuis, het maakt je een beetje tot slachtoffer en dat ben ik niet. Over de generatie en met de name de verloren generatie later nog weleens meer.
Maar even terug; de generatie maakt mij en mijn leeftijdsgenoten tot “losers”, mensen die achteraan liepen en tot op de dag van vandaag lopen. Opdraaien voor de zorgkosten, de AOW en het pensioen van iemand die nooit baas had moeten zijn maar het was want hij was ouder, dat.
Een generatie die te jong voor de Beatles was en te oud voor House, “that’s my generation”.
Betalen dus, shit dus en jawel het bestaat in dit tijdsgewricht;
www.ikzitindeshit.nl , allemaal een keer kijken, kun je wat leren over de volgende generatie.