Twee weken geleden schreef ik u over de Olympische Spelen in Rusland en de rol van onze vriend Poetin in het geheel liet ik maar even buiten beschouwing. Waar het toen nog ging over iets, relatief, onschuldigs als de rechten van homo’s, nu valt dat in het niet bij wat deze nieuwe Napoleon in gedachten heeft. Het beschermen van de rechten van de Russen in de Krim en feitelijk dus in Oekraïne. Een vreemde redenatie; Nederland gaat Canada binnenvallen om de rechten van de Nederlanders in Canada veilig te stellen, of dichter bij huis.
We vallen Frankrijk of Duitsland binnen om de hetzelfde te doen als Poetin, naar zijn zeggen, in Oekraïne doet. Onzin natuurlijk maar wat zit er dan wel achter de dadendrang van deze kleine man. Nadat hij de grondwet al aan zijn laars lapte, en er toen niemand optrad ( hij mocht na 2 perioden niet opnieuw president worden, werd toen premier en vervolgens opnieuw president) maakt dat hij zich God in Rusland voelt. Een nieuwe vorm van Tsarisme is uitgevonden door deze Napoleon. Prawda ( de Waarheid) is uit en Poetin is in, ook bij het merendeel van de Russen, als we stembusuitslagen mogen geloven. Nadat hij eerder al eens probeerde om Georgië eronder te krijgen geldt nu dus Oekraïne dit gedrag van een verlichte despoot. Een die de ruimte van de wereld kreeg om door de sport, de Olympische Spelen, zijn manier van regeren te legitimeren. Waar doet me dat toch aan denken, Olympische Spelen, ter meerdere eer en glorie van een ander klein mannetje, was het niet in Duitsland. Niemand deed ook wat want er werd gedacht; dit gaat wel weer voorbij. Dit gaat natuurlijk niet voorbij en zolang Poetin van de wereld geen antwoord krijgt op zijn vreemde daden, zolang gaat hij zijn gang. Zolang de wereld afhankelijk blijft van Rusland vanwege olie en gas, zolang verandert er niets. En Poetin, ja Poetin is waar hij wil zijn; bij een sterk Rusland, drijvende op gas en olie wordt is hij, als verpersoonlijking van Rusland, weer een wereldmacht geworden. Dus roept de wereld wel foei maar zijn we evengoed naar de Spelen geweest en zeggen we tegen de Russen; mag niet hoor, maar geven geen spreekwoordelijke tik over de vingers. Sprekend vond ik wel het item over de andere voormalige Sovjetrepublieken vanochtend in het journaal. Republieken die zich ernstig zorgen beginnen te maken over Rusland en hun eigen autonomie, want met Poetin in de buurt stelt dat dus niets voor. Het wachten is nog op een inval in een land die in de Navo zit. Alle drie de landen rondom de Baltische zee zijn aangesloten bij de Navo. Nu heeft de Navo het credo; als je aan een van ons komt kom je aan ons allemaal. Ben benieuwd of dat in zo’n geval ook geldt.
Ga naar de inhoud
