In dit deel niet veel schrijven over muziek, hoewel ik het soms niet kan laten maar vooral delen van muziek. Soms door eigen ontdekkingen, soms door anderen. Soms klef, soms mooi, soms uitzonderlijk, soms retro en ga zo maar door. Dat er ellenlange verhalen over de Beatles, the Stones en anderen zijn geschreven, boeken en boeken vol dat maakt de muziek soms alleen maar gecompliceerder. Het mooiste is eigenlijk wel dat je de muziek allen beoordeelt door te luisteren en niet door te weten wie de muziek maakt. Dat is een bijzaak. Zo kan de grootste zak op de wereld het in zijn muziek wel heel mooi verhalen. Dat maakt hem geen minder grote zak maar wel een goed muzikant. Bijvoorbeeld een man als the man in black; Johnny Cash, schijnt een zak van een vent te zijn geweest maar de manier waarop hij, heel breekbaar, “Hurt” zingt maakt veel goed, voor de muziekliefhebber dan. Zo is er weer een mening geboren en een half boek vol. Niet doen, niet teveel in elk geval. Het is natuurlijk wel zo dat door verhalen over artiesten je gaat luisteren, ik zal de laatste zijn om het te ontkennen. Vaker is het nog de hint van een vriend die je op een bepaalde artiest wijst. Dan is er nog een onverwachte, muziek tijdens afscheidsdiensten. Zo kwamen we tijdens de crematieplechtigheid van een tante achter het bestaan van een man als Ede Staal. Prachtige stem en helaas veel te vroeg overleden, niet veel werk achtergelaten ook. een ander verhaal is dat over een favoriet van me; the Chicks. Dat klinkt erg country maar valt wel mee. Het verhaal was dat de toenmalige president van de USA, ene Bush, niet erg serieus namen. Dat werd ze in de conservatieve hoek aldaar zeer kwalijk genomen. Het viel allemaal wel mee, de zangeres flapte er tijdens een optreden in London uit dat ze het jammer vond dat de president ook uit Texas kwam. Dat schijnt wel te mogen als je in Amerika bent maar gek genoeg niet on foreign soil. Merkwaardige houding en dat voor het volk dat zich the Free noemt of zoiets. Maar goed ze hadden het dus verbruid in de conservatieve staten en daar werden cd verbrandingen georganiseerd en werden ze van de radio verbannen. Hoezo the Free, erg Free is dat niet om niet te zeggen zeer restrictief beleid. En Bush zei niet tot het volk, ; mensen dart moet je niet doe; we zijn het volk van the Free, dan mag je dat vinden, ook van de president. Hij deed het niet en de dames hebben er jaren voor nodig gehad om er weer bovenop te komen. Zo zie je maar; verhalen doen er wel toe, soms.Wel, in dit deel van de site ga ik het vooral hebben over mijn favoriete stijlen van muziek en dat door de jaren heen. Tijdens de jaren zestig was ik te klein voor het tafellaken en te groot voor het servet. Mijn muziek begint zo in het eerste deel van de jaren zeventig. Daar ga ik beginnen en neem ik u mee op mijn persoonlijke reis door de jaren tot nu toe.