Tandarts

Vanmiddag was ik een uurtje voordat ik voor de vierde of vijfde keer in korte periode de tandarts moest bezoeken mijn nood aan het klagen. Vol zelfmedelijden wilde ik melding maken hoe erg het wel niet was en dat de restauratie van mijn gebit maar mondjesmaat (haha) vordert. Het gaat langzaam, het herstel van mijn gebit. Een half uur voordat ik mijn tripje moet gaan maken belt de assistente op; “het is erg druk” en bovendien moeten ze waarnemen voor de praktijk die ik verlaten heb. Heel erg druk en ze lopen hopeloos achter. Doordat mijn gebit wel enig uitstel duldt de vraag of ik daarmee akkoord was en dat was ik. Man wat was ik blij want de hoeveelheid tandartsbezoekjes had echt mij limiet langzaam bereikt maar ja, wat moet dat moet. Bovendien heb ik er zelf voor gekozen om naar een andere tandarts te gaan die mijn gebit op een andere ( betere hoop ik) manier onderhoudt. Het is uitstel zo werd mij uit dochterlijke kring gemeld en dat klopt natuurlijk maar voor nu ben ik toch even blij met de pauze. Ergens half september dan mag ik weer en tegen die tijd ga ik opnieuw mijn nood klagen en me met woorden overladen met zelfmedelijden. Tot die tijd ga ik het met u over andere dingen hebben.