Nou, klusje zit erop, voor de niet verstaanders van mijn Blog gisteren; het was 1 opdrachtje van 3 uur.
Dat is het deze week waarin ik, om allerlei redenen, niet meer kan werken. Leuk was het wel en de manier waarop de vaste mensen met hun bewoners, die in vroeger tijden pupillen werden genoemd, omgaan is aansprekend. Vol overgave en passie geven zij hun mensen de aandacht die ze nodig hebben en verdienen. Het is niet de klassieke hulpverlener – hulpvrager relatie die ze hebben. Het is een andere waarin het leven van de een in dienst staat van de ander zonder een directe hulpverlener verbintenis. Deze bewoners wonen ook echt daar en dat uit zich in de manier waarop de zaken geregeld zijn en waarop met elkaar wordt om gegaan. Verder was het werk as usual, wassen, douchen, scheren, aankleden, voor eten en drinken zorgen, tanden poetsen, etc. Het was het normale gewone werk, wat ik inmiddels alweer een jaar of veertien achter me had liggen. Al met al was het een korte, indrukwekkende periode in sneltreinvaart deze ochtend. Het was alweer voorbij voordat ik het in de gaten had, het was in ieder geval een leuke ervaring.
Ga naar de inhoud
