Af en toe is het of de Duvel ermee speelt maar vandaag besloten om toch naar Arnhem af te reizen en dat was maar weer goed ook. Of de Duvel ermee speelt maar na een half uurtje komt de dokter opdagen. In dit geval de zaalarts; een meisje van een jaar of vijfentwintig en vast in opleiding voor gynaecoloog of de wens ertoe , samen met een co-assistente van duidelijk allochtone afkomst, nogal in een hoofddoek gewikkeld. Het doet er allemaal niet zoveel toe maar ze komt eens vragen hoe het met de oudste gaat en hoe zij ( de oudste) tegen de naaste toekomst aankijkt. In een ziekenhuis blijven tot de bevalling is ook nogal een opgave. Met andere woorden; wonen in een ziekenhuis is niemand aan te raden, je kan er nogal raar van worden. Niet het geval nu maar wel iets om in de gaten te houden. Dat gebeurd dan ook, nergens zo’n raar en onzeker leven, en dat komt de jonge dokter benadrukken. Nou bedankt voor de boodschap en nu. Meer dan de boodschap er maar eens over na te denken komt ze ook niet en geen wonder. wat moet zo’n kind zeggen tegen m’n oudste; ga maar naar huis en zie maar, of blijf maar hier dan zijn we in ieder geval lekker veilig bezig.
De Duvel in dit geval is dat we erbij aanwezig ( mogen) zijn, bij dit gesprek.Dat is maar goed ook want na alle belevenissen van de laatste 48 uren is dit wel weer even genoeg voor haar. Er gebeurd genoeg op het fysieke vlak met haar ( en gelukkig gaat dat goed) ,op het emotionele vlak moeten er gewoon niet teveel pieken en dalen komen. ie zijn er al genoeg geweest. Het hoort erbij zegt u? Ja dat is zo, het hoort er allemaal bij maar de ene krijgt een gewone portie waar de ander meer dan een dubbele portie krijgt. Haar portie is inmiddels meer dan voldoende en mag het nu ook op dat vlak wat voorspoediger gaan, opa hoopt het vurig.De Duvel heeft er in ieder geval voor gezorgd dat we op een aantal cruciale momenten aanwezig waren, nou met dank aan de Duvel dan maar.