Het is een dag bij dag verhaal aan het worden. Gisteren kwam het bericht dat onze oudste vandaag wellicht naar huis kon. Zij blij, wij eigenlijk ook maar toch. Het is wel een risico en waarom, waarom? Dat blijft ook, nadat wij vandaag met veel plezier het vervoer naar Dieren hebben verzorgd, de grote vraag. Wat is de meerwaarde, ja voor onze oudste. Lekker naar huis, allemaal voorstelbaar. Wat is dan de gedachte geweest achter het gedoe van vorige week, met pijn en moeite drie uurtjes met verlof. Wat is dan het beleid achter dergelijke beslissingen of gaat er veel meer ad hoc dan wij, als leken, beseffen. Hopen dat het goed gaat.