Vandaag het traditionele dagje uit tijdens de vakantieperiode, bij ons sinds een aantal jaren zo gegroeid, meestal in wisselende samenstelling maar vandaag met de jongste dochters. Dan gaan we, als ware als besluit van, of tot slot van, een dagje naar Kleve. Of Kleef op zijn Hollands en dat vinden we dan leuk om er een paar uur door te brengen, nog wat kleding, schoenen of andere snuisterijen op te pikken uit de oude binnenstad van Kleve. Waar de burcht boven het stadje uittorent en de winkelpromenade net zo schuin omhoog loopt dat het goed te doen is. Waar ze net zo goed Duits als Nederlands kunnen spreken en waar het bedienende personeel nog getraind lijkt om het de klant naar het zin te maken ( gek hè). Dan even op een terrasje zitten en mensen kijken wat eigenlijk het leukste is om te doen, en wat ook het leukste is aan op een terrasje zitten. Sinds ik de onhebbelijke gewoonte heb om op te zwellen bij een wespensteek is het vooral uitkijken voor deze beestjes, vooral als je op een terras zit. Dat maakt ook dat de duur van terrasbezoek niet al te lang hoeft te zijn.
Maar Duitsland dus en ook vandaag heb ik mijn ogen weer een beetje uit gekeken, want hoewel maar net over de grens is het echt een ander land. Een ander land met andere gewoontes en dat zie je bijvoorbeeld ook in het straatbeeld. Zwervers hopen zich hier en daar op, je ziet oude moeders met oude zonen door de stad dwalen op zoek naar ik weet niet wat. De zonen hebben duidelijk niet vooraan gestaan bij het uitdelen van de intellecten of zijn door verslaving of ziekte zo geworden. Ook de moeders zien eruit alsof een zwaar leven hen getroffen heeft en dat is waarschijnlijk ook zo. Zowel in de gezichtsuitdrukking, de uitstraling als het uiterlijk is de zwaarheid van het leven aan het gezicht af te lezen.
Ze, de Duitsers, lijken op een andere manier om te gaan met zieken, ziekten, mensen met problemen. Waar in Nederland er altijd wel een instantie is uitgevonden om het probleem recht te zetten ( of niet ) lijkt dat in Duitsland minder het geval. Men is blijkbaar, in meer of mindere mate, in staat op een andere manier met de problemen om te gaan. 
Nu is de mate van densiteit in Nederland ook veel hoger dan elders en zeker in Duitsland. Daarmee bedoel ik dat, zodra je de grens overkomt, je het gevoel hebt dat Nederland klein en vol is. Alles lijkt op elkaar gedrukt en gepakt dat het soms weleens benauwend is. Niet dat het Duitsland per sé beter is maar wel anders.
Komen we thuis en lees even de teletekst op Duitsland en zie dat een op de vier Duitse gezinnen geen geld heeft om op vakantie te gaan. Hoezo gaat het daar beter dan hier?
Nog een laatste nabrander dan; tijdens het verblijf in de winkelstraat werd via een papiertje op de winkelruit om personeel gevraagd; 550 Euro per maand en via de bonus de rest bijverdienen. Dat is een klasse creëren van werkende armen. In Duitsland is geen minimumloon en krijg je dit soort uitwassen op de koop toe. Dan zijn er inderdaad niet zoveel werklozen maar gaat de levensstandaard voor een grote groep wel omlaag; hoezo gaat het daar beter?