Nu het richting 8 juni gaat wordt het weer een bijzondere tijd.
8 juni, 8 juni, wat is 8 juni hoor ik een aantal van u al denken, 8 juni begint het EK voetbal in Polen de Oekraïne, jawel, het is weer zover. Alles komt weer langs, de Oranje camping, het Oranje journaal, vanmiddag toevallig langs het Oranjehotel in Oranjeloo ( Hoenderloo) alwaar een stopverbod, het moet niet gekker worden.
Hiermee is het allemaal nog niet gehad; wie de laatste dagen een stapel reclame onder ogen heeft gehad zal nog veel kunnen verzinnen. Wat je nu ook wilt kopen, je kan het krijgen in de kleur Oranje, en soms alleen maar Oranje. Het hoogtepunt van vandaag; op dat stuk waar je niet mocht stoppen kwam een auto tegemoet met Oranje covers ( een soort doek) om de buitenspiegels. welke ziel heeft dat bedacht ( wat zal zijn moeder trots zijn op zo’n jongen/meisje)?
In de straat begint het nu ook zichtbaar te worden, Oranje vlaggetjes vanaf de bovenlichten worden tot in de tuin gespannen. Oranje vlaggen aan de masten of eigenlijk overal waar de vlag in het oog springt.
Dat doet bij de onvermijdelijke vraag belanden, nadat ook een overbuurman de vlag (getjes) heeft uitgehangen om zijn sympathie voor ONS Oranje Elftal aan de wereld bekend te maken; doen we het wel of doen we het niet.
Die vraag werpt zich de laatste jaren op.
Voorafgaand aan zo ongeveer elk groot toernooi waaraan Onze Jongens mogen meedoen, een vraag die ook op andere momenten zich aan je opwerpt; doe je het of doe je het niet.
Die vraag is bijzonder prangend omdat dit niet in de privé sfeer blijft; iedereen komende door deze straat ziet; je bent er voor of je bent niets. Als, als, als , als ze kampioen zouden worden wil je erbij zijn, erbij horen. Dan ben ik het kuddedier en wil mee kunnen brullen; ik heb ze altijd al opgehangen, ik heb altijd al de vlag in top gehad voor onze jongens; ik was er niet bij in 1988. Als, als, als, als het het in 2012 wel wat wordt;
Iedereen opletten; ik hoor erbij