Welvaart

Vaak zal ik het niet doen maar zo af en toe moet ik het met u even hebben over het klimaat in Nederland. Het politiek klimaat en daarmee ook het leefklimaat, in Nederland, in uw provincie, uw woonplaats en uw buurt. Maar vandaag wil het vooral hebben over de welig tierende somberheid in Nederland. De welvaart is terug op het niveau van 6 jaar of tien jaar terug. Hadden we het toen zo slecht, ik dacht het niet, we hebben het daarna wat breder gehad, die tijd is weer even voorbij. We hebben het nog steeds goed alleen iets minder goed. Waar ik somber van wordt is van alle berichtgeving. Is het niet zo dat we, Nederlanders, elkaar in de put aan het praten zijn. Dat iedereen elkaar maar nabauwt over hoe slecht het gaat en hoe de crisis toeslaat. Ja natuurlijk is er een probleem maar het grootste probleem zijn de binnenlandse bestedingen, die komen maar niet op gang en zorgen ervoor dat we, in tegenstelling tot andere economieën, het bijzonder slecht doen. Als de overheid geen vertrouwen uitstraalt dat het tij zich gaat keren dan is elke maatregelen overbodig. Hou dan maar op. U weet van mijn verbondenheid met een van de regeringspartijen. Als een van de voormannen, in het kabinet gezeten, gaat roepen dat de vooruitzichten op de arbeidsmarkt “voor de korte termijn niet rooskleurig” zijn, dan voel ik mijn maag ineen krimpen. “Het is een bittere pil voor mensen die hun baan verliezen”, zegt Asscher dan vervolgens. Ja haal je de koekoek, dat is een makkelijke dooddoener beste vriend. Jij zit daar om ervoor te zorgen dat de arbeidsmarkt zich verbeterd en niet om te constateren dat het een bittere pil is voor mensen die ontslagen zijn. Die kopen voor die boodschap geen droog brood. Je had moeten vertellen welke plannen er concreet klaar liggen en geen flauw verhaaltje over 100 miljoen voor bestrijding van werkloosheid onder jongeren en ouderen. Hier passen structurele maatregelen en geen schijntje ( relatief gezien dan) van 100 miljoen euro. Kom op zeg, wie bedonderd hier nu de kluit. De VVD pakt het signaal direct op en koerst alweer op nieuwe bezuinigingen en ziet in de slechte, voor een deel door de regering veroorzaakte, prognoses reden om de harde VVD maatregelen in het kabinetsbeleid te etaleren als onafwendbaar. Op de ongelofelijke flauwekul van schaalvergrotingen zal ik het hier nog maar niet hebben vriend Plasterk, weinig van het verleden geleerd, denk nog maar eens aan de Mammoetscholen. Waar de roep nu is om organisatiegraad op kleine schaal gaan we met het herinrichten van bestuurlijk Nederland vooral de andere kant op. Schaalvergroting is opeens het toverwoord. Onzin, ik kom daar nog wel op terug maar deze Blog gaat over de somberheid, er is een verschil.
Dat mensen zich dan afkeren van de politiek en voor een deel zoeken naar andere, buitenparlementaire, vormen van politiek soms bijna begrijpelijk. Als mijn PvdAer Asscher het al niet voor mekaar krijgt om tenminste zijn eigen achterban te verzekeren van zijn inzet in het verbeteren van de toekomst, hoe moeten de niet-fans zo’n optreden van de man beoordelen. Staande op een kruising van belangen van landen en hun vertegenwoordigers, banken/bedrijven/instellingen en de gewone belangen en verlangens van mensen. Het doet me denken aan begin jaren tachtig. Niets mocht en kon want Nederland was zo arm. Onder de kabinetten van “van Agt/ Wiegel” en later Lubbers was Nederland er beroerd aan toe, somberheid troef, als nu. Geen toekomst en geen visie, behalve het Amerikaanse idee van een zo klein mogelijk overheid en de schaalvergrotingen en privatiseringen.
Waar heeft het de USA gebracht? Misschien wel over deze crisis maar dan maar voor een beperkt deel van Amerika, want 2 miljoen mensen in de gevangenis, 45 miljoen Amerikanen op het randje van het bestaansminimum, of in gewoon Nederlands; arm. Nog eens bijna een miljoen daklozen en zie de zegeningen van het tweede Beloofde land.
Het onophoudelijke zagen aan de fundamenten van de Nederlandse, naoorlogse samenleving begint vruchten af te werpen. We verzandden al in een gezichtendemocratie, hoe je overkomt is belangrijker dan wat je vindt. Die vorm van oppervlakkigheid is de wortel aan de doodskist van de democratie. Populisme kan zijn entree doen en we worden geregeerd en gedicteerd door tegeltjeswijsheden en one-liners.
Goed, het is me te doen om het gevoel in Nederland te keren. In de hoop dat anderen mij gaan nabauwen; het is hier zo slecht nog niet en de toekomst ziet er goed uit. Momenteel is het even iets minder maar het komt goed. Als regering zullen we heel veel energie steken in het aanjagen van de economie en in banengroei. De beste mogelijkheid om het met zijn allen weer beter te krijgen is als iedereen werk heeft en voor zijn eigen inkomen kan zorgen. Als mensen die dat niet aankunnen moreel en financieel steunen, zoals een ontwikkeld en zeer welvarend land zou moeten doen, uit de gedachte van solidariteit. Solidariteit is humaan, menselijk zo u wilt, gewoon, hoort zo en staat nooit ter discussie. Dat is de boodschap die vandaag nog aan een ieder die het horen wil zou moeten worden gebracht.