Het is niet mijn gewoonte erg veel over mijn tijdelijke werk te schrijven maar voor alles een uitzondering. Nu was ik deze week een dag niet op een verpleegafdeling maar op een dagbesteding. Dat wat de cliënten vol trots hun werk noemen. Dus heb ik wat zitten fröbelen en andere dingen dan ik gewend ben te doen. Ook wel weer eens mooi, dag in dag uit weet ik niet maar zo een keer een dagje meelopen en helpen doe ik graag. Fröbelwerk dus maar ook andere dingen waarbij hier de dagstructuur door cliënten gehandhaafd werd; op de precieze tijd koffie en een boterham. 
De dame en heren van deze groep maakten ook nog een ronde door de aanpalende nieuwbouwwijk om alles op te halen wat wij naar de milieustraat brengen. Zo zie je dat steeds meer bijzondere samenwerkingsvormen tussen “de gestichten” en de gewone mensen in gewone wijken. Daar tussendoor worden publieksvriendelijke spullen gemaakt die tijdens de najaars- en kerstmarkten worden verkocht. Het moet niet allemaal al te mooi zijn want het moet wel te zien dat het door de clientèle is vervaardigd. Dat gaat de inborst soms wat tegen staan; het gevoel is eigenlijk moet; hout een beetje glad geschuurd en er een beetje toonbaar uitzien . Het moet er natuurlijk ook niet al te ingewikkeld uitzien en dat lukt goed. Na deze dag zullen zij er nog wat dagen aan spenderen om hun producten te maken die telkens ook nog een vernieuwend karakter hebben. Dus niet jaar in, jaar uit dezelfde pannenlappen maar telkens weer op de laatste interieurmode geïnspireerde stukken. Gaaf hoor.
Ga naar de inhoud
